Artikel (recht): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →‎Nederland: Beter woord
Bever (overleg | bijdragen)
→‎Nederland: uitleg over nummering arbeidsovereenkomst: verschil tussen oude en nieuwe BW duidelijker
Regel 7:
Gebruikelijk is om binnen de wet (bij grotere wetten, binnen een boek) de artikelen door te nummeren. Als hoofdstuk 1 eindigt met artikel 9 dan begint hoofdstuk 2 met artikel 10. Binnen het [[Bestuursrecht (Nederland)|bestuursrecht]] wordt deze gewoonte niet gevolgd. Zo worden in de [[Algemene wet bestuursrecht]] de artikelen per hoofdstuk genummerd. Artikel 2.1 bijvoorbeeld, is het eerste artikel van het tweede hoofdstuk.
 
De nummering zorgt vooral bij grotere wetten vaak voor een probleem. Bij het voor de eerste keer vaststellen van de wet is er sprake van een doorlopende nummering, bijvoorbeeld van 1 tot bijvoorbeeld 500. Bij latere wetswijzigingen, vaak toevoegingen van nieuwe onderwerpen, wordt geprobeerd de nieuwe regel te plaatsen bij het artikel dat ermee samenhangt. Zo kan achter artikel 200 een nieuw artikel 200a worden ingevoegd. InSoms loopt het aantal tussengevoegde artikelen sterk op, zodat dubbele letters nodig zijn. Een voorbeeld: in het ''oude'' [[Burgerlijk Wetboek (Nederland)|BWBurgerlijk Wetboek]] (BW) kende de regeling van de [[arbeidsovereenkomst (Nederland)|arbeidsovereenkomst]] oorspronkelijk (bij de vaststelling van het wetboek in 1830) slechts drie artikelen. OpTegen hetde momenttijd dat het arbeidsrecht werd overgebracht naar het ''nieuwe BW'' (NBW) waren dat er bijna 100, zodat de oorspronkelijke artikelen 1637, 1638 en 1639 werdenintussen waren uitgebreid met constructies als artikel 1638nn. In het nieuwe BW werden de artikelen weer doorlopend genummerd.
 
Het artikel is bedoeld om een concrete regel te geven op het 'laagste' niveau van de wet. Voor een bepaalde concrete situatie wordt middels het artikel een zo eenduidig mogelijke norm gegeven c.q. gesteld. Soms kan dat met een vrij eenvoudige formulering, het artikel bestaat uit een redelijk lopende zin die een duidelijke norm geeft. Bijvoorbeeld artikel 6 van boek 1 van het BW: ''De geslachtsnaam wordt ten aanzien van eenieder dwingend bewezen door de akte van geboorte''. Maar vaak volstaat één zin niet. Niet zelden bevatten wetten en regelingen zeer lange artikelen.
 
Het artikel wordt vaak onderverdeeld in ''leden''. De leden kunnen nog weer worden onderverdeeld (met eventueel een aanhef) in onderdelen, die vaak geletterd zijn, bijvoorbeeld a tot en met e. Eventueel kunnen ook deze onderdelen weer onderverdeeld zijn in 'ten eerste', 'ten tweede' enzovoort.
 
==Zie ook==