Michael Clayton (film): verschil tussen versies

Clayton wordt op een avond door een in het buitenland verblijvende collega gevraagd om langs te gaan bij ''Arthur Edens'' ([[Tom Wilkinson]]). Edens is een van de beste advocaten van Claytons kantoor, maar die middag is hij bij een bespreking uit zijn bol gegaan en heeft zich daarbij - op camera - uitgekleed. Dat terwijl hij midden in een zaak zit die een bedrijf dat kunstmest produceert miljarden dollars kan kosten. Clayton denkt in eerste instantie dat alles vanzelf goed komt als de [[Bipolaire stoornis|bipolaire]] Edens zijn medicijnen daarvoor weer gaat innemen, wat hij een paar dagen vertikt heeft. Deze is dat echter niet van plan en maakt een [[paranoïde]] indruk ten opzichte van het bedrijf dat hij verdedigt. Het hoofd van de juridische afdeling, ''Karen Crowder'' ([[Tilda Swinton]]), is van alles uit de hoek aan het zoeken om de schade voor het bedrijf te beperken. Een tijdje daarna overlijdt Edens, officieel door zelfmoord, maar hij werd omgebracht in opdracht van het chemische bedrijf, omdat hij een rapport uit de jaren 90 had bemachtigd waaruit het kankerverwekkende effect van de chemische meststoffen blijkt, een zaak die in de doofpot was gestoken.

 

 

Geheel onverwachts duikt Clayton discreet in de gang op tijdens de pauze van de vergadering waarop een miljoenendeal voor het bedrijf wordt bezegeld. Crowder, die hem dood waande, is compleet overstuur en stemt met zogezegde [[chantage]] in. Clayton eist tien miljoen dollar; zo niet zal hij het rapport openbaar maken. Uiteindelijk blijkt dat hij het omkopingsaanbod heimelijk heeft opgenomen: ondanks zijn financiële problemen wilde hij niet het geld, maar alleen dat de waarheid aan het licht zou komen.