Ans van Dijk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Paul K. (overleg | bijdragen)
Die NRC H.-recensie is niet uit 2014 maar uit 1994
k Wikipedia:Opinielokaal/Hoofdlettergebruik bij namen van kerkgenootschappen, replaced: Rooms-katholieke Kerk → Rooms-Katholieke Kerk, referenties samengevoegd met AWB
Regel 16:
 
== Biografie ==
Ans van Dijk was een dochter van Joodse ouders, Aron van Dijk en Kaatje Blik. Ze was een moeilijk kind en stond vanaf haar vijfde onder behandeling van een [[kinderarts]]. Op haar veertiende raakte ze haar moeder kwijt, op haar 34e overleed haar vader in de psychiatrische inrichting '[[Het Apeldoornsche Bosch]]'. Haar huwelijk met Bram Querido, dat in 1927 gesloten was, liep stuk in 1935. In november 1940 werd officieel de echtscheiding uitgesproken. Na haar huwelijk kreeg zij een lesbische relatie met Miep Stodel. Stodel vluchtte in 1942 naar Zwitserland.<ref name="Een leven vol verraad">Anneke Visser: [http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/een-leven-vol-verraad ''Een leven vol verraad''], NRC Handelsblad, 17 september 1994</ref>
 
Van Dijk werd de eigenaar van de hoedenwinkel 'Maison Evany' aan de [[Nieuwendijk (Amsterdam)|Nieuwendijk]] in Amsterdam, maar stopte hier in november 1941 mee, toen Joden geen zaak meer mochten leiden.
Regel 27:
Zij deed zich voor als [[Illegaal (persoon)|illegaal werkster]], die [[Schuiladres|onderduikadressen]] en valse [[Persoonsbewijs|persoonsbewijzen]] kon leveren. Haar huis aan de Jekerstraat 46-2 in de Amsterdamse [[Rivierenbuurt (Amsterdam)|Rivierenbuurt]] diende als fuik, waar vele van haar slachtoffers door de Sicherheitsdienst werden gearresteerd, waaronder haar eigen broer en zijn familie. Van deze mensen overleefde slechts een klein deel de [[concentratiekamp]]en.
 
In de zomer gaat Van Dijk samen met een - ook Joodse - handlangster [[Branca Simons]] en haar man [[Willem Houthuys]] op "vakantie" naar [[Zeist]]. Ze komen daar in contact met een verzetsman en laten doorschemeren zelf ook bij de ondergrondse te zijn betrokken. Zij winnen zijn vertrouwen en achterhalen via hem een aantal onderduikadressen. Op 18 augustus 1944 doen de Duitsers op verschillende plekken in Zeist een inval en arresteren 30 tot 40 mensen, waaronder 12 Joden. Van die twaalf overleven maar een paar de oorlog.<ref>Anneke Visser: [http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/een-leven-vol-verraad ''name="Een leven vol verraad''], NRC Handelsblad, 17 september 1994<"/ref><ref>Ad van Liempt (2011). ''Jodenjacht: de onthutsende rol van de Nederlandse politie in de Tweede Wereldoorlog.'' Balans: Amsterdam</ref>
 
== Arrestatie ==
Op 20 juni 1945 werd zij gearresteerd in het huis van Mies de Regt in [[Rotterdam (hoofdbetekenis)|Rotterdam]]. Op 24 februari 1947 werd zij in Amsterdam voorgeleid bij het [[Bijzondere rechtspleging|Bijzonder Gerechtshof]]. De rechtbank veroordeelde haar tot de doodstraf vanwege het verraad van ongeveer 700 (volgens Van Dijk 100) onderduikers, hoewel zij stelde krankzinnig van angst te zijn geweest. Met als verweer alleen uit lijfsbehoud gehandeld te hebben ging zij in beroep, maar op [[24 september]] 1947 bevestigde de [[Bijzondere Raad van Cassatie]] haar straf. Ook haar verzoek om [[gratie]] werd afgewezen.
 
In januari 1948 werd zij in het [[Fort Bijlmer]] in de toenmalige gemeente Weesperkarspel (thans Bijlmermeer, gemeente Amsterdam) door een [[Fusilleren|vuurpeloton]] om het leven gebracht. De avond voor haar executie liet zij zich dopen en trad ze toe tot de [[katholicisme|Roomsrooms-katholieke Kerkkerk]]. Zij werd begraven op de [[De Nieuwe Noorder|Noorderbegraafplaats]] in Amsterdam.
 
In 2017 stond van Dijk centraal in een aflevering van de tv-serie Het was oorlog van [[Omroep Max]].