Luděk Pachman: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Tot zover, ik breid het nog uit. Hevig gemarteld: dwangvoeding en het licht aan laten is niet leuk, maar geen hevige marteling.
k Fix parameters
Regel 6:
 
Pachman was aanvankelijk een overtuigde [[marxist]] maar keerde zich tegen het regiem in zijn land en werd een [[rooms-katholiek]]e [[dissident]]. Hij steunde onder meer het [[Manifest van 2000 woorden]], verschenen tijdens de [[Praagse Lente]], waarin werd opgeroepen tot hervormingen. Later was hij medeopsteller van de [[Tien punten (petitie)|Tien punten]], samen met [[Ludvík Vaculík]]. Dit was geen manifest maar een petitie, omdat volgens de Tsjechische grondwet de burger het recht had om petities in te dienen. Toch werd ook dit document door de staat opgevat als een provocatie. Hij werd in hechtenis genomen, 1969—1970. Hij verloor zijn baan als journalist, het werd hem verboden in het openbaar op te treden, en hem werd zijn lidmaatschap van de Tsjechische Schaakbond ontnomen, wat betekende dat hij niet meer voor zijn land kon uitkomen. Ook zijn vrouw verloor haar baan. Hij werd geschaduwd, vrij openlijk, en afgeluisterd. In [[1972]] werd hij opnieuw gearresteerd, dit keer vanwege een interview voor de Nederlandse radio, 2 augustus 1971, waarin hij kritiek had geuit op de veroordeling van de publicist [[Vladimír Škutina]]. Hij kreeg hiervoor een gevangenisstraf van 1½ jaar.<ref>{{Citeer boek
| achternaam = Pachman
| voornaam = Luděk
| auteurlink = Luděk Pachman
| datum = 1975
| titel = Nu kan ik spreken...
| uitgever = Het Wereldvenster
| plaats = Baarn
|bladzijdes pagina's = p. 200
| ISBN = 9029308176}}</ref> Na zijn vrijlating en door bemiddeling van de schaakbond FIDE kreeg hij toestemming om Tsjecho-Slowakije te verlaten. Hij vertrok naar de [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|Bondsrepubliek Duitsland]]. In [[1975]] kreeg hij de Duitse [[nationaliteit]] en werd in [[1978]] Duits [[kampioen (winnaar)|kampioen]]. Luděk Pachman overleed op 78-jarige leeftijd in 2003.
 
Pachman had ook een broer die schaakte, [[Vladimir Pachman]]. Hij hield zich voornamelijk bezig met [[probleemschaak]]. Pachman was bevriend met de Nederlandse journalist [[Dick Verkijk]], deze werd later Tsjechië uitgezet op beschuldiging van spionage.
Regel 45:
* ''Modern Chess Theory. Semi-open Games'', 1965
* ''Chess. Indian Defence'', 1974. Gebaseerd op een manuscript van Pachman, geredigeerd door B. H. Wood.
* ''Was in Prag wirklich geschah: Illusionen und Tatsachen aus der Ära Dubček'', alternatieve titel ''Jetzt kann ich sprechen'', 1973. Vertaald in het Engels, ''Checkmate in Prague. The Memoirs of a Grandmaster'', 1975. Een geautoriseerde vertaling verscheen in het Nederlands, ''Nu kan ik spreken...'', door J. ten Have, Uitgeverij Het Wereldvenster, 1975. {{ISBN |90 293 0817 6}}
* ''Complete Chess Strategy. First Principles of the Middle Game'', 1975. Deel 1
* ''Complete Chess Strategy. Principles of Pawn Play and the Centre'', 1976. Deel 2