Natuurproduct (scheikunde): verschil tussen versies

 

Het begrip wordt ook in een bredere context gebruikt om te duiden op [[Natuurproduct (algemeen)|alle materialen]] die aan de natuur ontleend worden, met inbegrip van materialen met een complexe samenstelling (bijvoorbeeld [[honing]], [[hout]] of [[aardolie]]) en [[anorganische verbinding]]en ([[Mineraal|mineralen]] en [[gesteente]]n). Het begrip hangt nauw samen met het concept [[biomolecuul]]. Dit concept is echter breder: het omvat naast natuurproducten ook [[Macromolecuul|macromoleculen]] ([[Desoxyribonucleïnezuur|DNA]], [[proteïne]]n) en [[Supramoleculaire chemie|supramoleculaire assemblages]] ([[fosfolipide]]membranen).

 

 

Binnen een [[Medicinale chemie|medicinaal-chemische]] context wordt de definiëring van natuurproducten meestal vernauwd tot de secundaire metabolieten. Secundaire metabolieten zijn stoffen die niet essentieel zijn voor het overleven van het organisme, maar het organisme toch een zeker [[Evolutie (biologie)|evolutionair]] voordeel geboden hebben.<ref>{{en}} {{aut|R.A. Maplestone, M.J. Stone & D.H. Williams}} (1992) – [http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/0378111992905532 ''The evolutionary role of secondary metabolites - a review''], Gene, '''115''' (1–2), pp. 151-157</ref> Tal van secundaire metabolieten, zoals [[paclitaxel]] uit de [[taxus]]plant (''Taxus brevifolia'') en [[aconitine]] uit de [[monnikskap]] (''Aconitum''), zijn immers (cyto)toxisch voor andere organismen en bieden als zodanig een vorm van bescherming.<ref>{{en}} {{aut|D.S. Seigler}} (1998) – ''Plant Secondary Metabolism'', Springer Science & Business Media – ISBN 978-0412019814</ref>