'''Sola scriptura''' (betekenis: ''alleen door de Schrift, de [[Bijbel (christendom)|Bijbel]]'') is ééneen van de [[Vijf sola's]] die een samenvattend uitgangspunt vormt van het [[protestantisme]] tijdens de [[Reformatie]], maar ook heden ten dage nog steeds de belangrijkste uitgangspunten vormen voor het protestantisme.
Tegenover de [[Rooms-katholiekeKatholieke Kerk]] benadrukten de [[reformator]]en het gezag en de autoriteit van de Bijbel. Volgens de reformanten was '''Alleen de Bijbel''' het [[Woord van God]] en is deze toegankelijk voor iedereen. (Dat wil zeggen; iedereen kan de Bijbel lezen en interpreteren, waar ze over het behoud van de zondaar spreekt). Deze doctrine is in tegenstelling met de leer van de Rooms-katholiekeKatholieke Kerk dat de Bijbel alleen goed geïnterpreteerd kan worden door de [[Heilig]]e [[Traditie (christendom)|Apostolische Traditie]] van het ''[[Magisterium (christendom)|Magisterium]]'' (dat wil zeggen; de Bijbel kan alleen goed geïnterpreteerd worden door de [[Paus (hoofdbetekenis)|paus]] en de [[Bisschopbisschop]]pen tijdens kerkelijk overleg). Deze doctrine wordt ook wel de ''formele'' oorzaak van de Reformatie genoemd, omdat het de onderliggende reden was voor de onenigheid over ''[[sola fide]]''.
Tijdens de Reformatie zei Luther dat hij noch de Paus noch de Raad zou geloven, aangezien zij zich vaak hadden vergist en elkaar dikwijls tegengespraken. ''Ik geloof enkel in de Bijbelse teksten die ik heb aangehaald, en mijn geweten wordt gebonden door het Woord van God''. De roomsRooms-katholiekeKatholieke Kerk heeft naast de Bijbel als het "Geschreven [[Woord van God]]" nog de kerkelijke overlevering, de [[Traditie (christendom)|Traditie]] als gezaghebbende instantie voor leer en leven.
