Wenceslas Cobergher: verschil tussen versies

Aan het einde van de [[middeleeuwen]] bestond het gebied van [[De Moeren (polder) |De Moeren]] uit een laaggelegen [[moeras]]landschap met twee grote poelen gelegen op de grens van het hedendaagse België en Frankrijk, gelegen tussen [[Veurne]] en [[Sint-Winoksbergen]] (Bergues-Saint-Winoc) . Het moeras had de slechte faam als een toevluchtsoord voor rovers en verdachten en als bron voor diverse ziekten. Het niveau lag lager dan de zeespiegel en dit was de voornaamste moeilijkheid waarop men gestoten was voor de drooglegging. Onder leiding van [[Wenceslas Coeberger|Wenzel Coebergher]], die zijn inspiratie vond in de drooglegging van de [[Pontijnse moerassen]] ten zuiden van Rome, werden de voorbereidingen getroffen voor de daadwerkelijke ontginning. Hij gaf ingenieur [[Bruno van Kuyck]] de opdracht het gebied op te meten en in kaart te brengen. In 1619 werd het octrooi voor inpoldering verleend, eerst aan een groep ondernemers en toen die niet wilden, aan Coebergher zelf. In 1620 begon het leegpompen, na het aanleggen van een 8 kilometer lange [[Ringvaart (polder)|ringvaart]], met daarnaast een [[dijk (waterkering)|dijk]]. 22 [[windmolen]]s, eerst met [[scheprad]], later met een [[schroef van Archimedes]], pompten het water weg naar de zee. In 1622 vielen de eerste delen droog, maar door diverse problemen volgde de definitieve drooglegging pas in 1626. Als beloning voor deze indrukwekkende verwezlijking verkreeg Coebergher ongeveer de helft van deze gronden in eigendom en verkreeg hij de heerlijkheid van Sint-Anteunis, Coeberghe en Groenlandt in het midden van de Moeren van West-Vlaanderen. Deze schenking zou uiteindelijk een zware financiële tegenslag betekenen die, na zijn dood, zijn gezin in zware fianciëlefinanciële moeilijkheden bracht. Zijn eigendom in de Moeren, alsook zijn huis in Brussel werden verkocht. Ze moesten zelfs zijn grote kunstcollectie en zijn muntencollectie verkopen voor 10.000 gulden.