Livin' Blues: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 6:
De band wordt in 1967 opgericht door Ted Oberg. Na enkele bezettingswijzigingen wordt in 1968 de single ''Murphy McCoy'' (geschreven door [[George Kooymans]]) opgenomen met naast Oberg [[Cesar Zuiderwijk]] ([[drums]]), Gerard Strötbaum ([[basgitaar]]), Nicko Christiansen en John Lagrand. De laatste twee vormden eerder het bluesduo Indiscrimination. In deze bezetting verzorgt de band onder andere het voorprogramma van [[Fleetwood Mac]] in februari 1969 (optredens in onder andere [[Rijen]], [[Rotterdam (hoofdbetekenis)|Rotterdam]] en [[Amsterdam]]).
Na een tweede single ''(You better watch yourself) Sonny Boy'' voor het [[Koninklijke Philips Electronics N.V.|Philips]] [[platenlabel|label]] wordt Strötbaum vervangen door [[Henk Smitskamp]], die daarvoor in Willy & his Giants, [[The Motions]] en [[After Tea]] heeft gespeeld. Met de nieuwe bezetting wordt – wederom onder productionele leiding van [[Jaap Eggermont]] – de [[Langspeelplaat|lp]] ''Hell's Session'' opgenomen. Het is een zeer sterk album, dat de vergelijking met platen van andere
In 1970 vertrekken Cesar Zuiderwijk (naar [[Golden Earring]]) en Henk Smitskamp (naar [[Sandy Coast]]). Hun vervangers zijn resp. Dick Beekman (ex-[[Cuby and the Blizzards|Cuby + Blizzards]]) en Ruud van Buuren (ex-Groep 1850). Hoewel de band nog steeds als [[blues|bluesgroep]] kan worden aangemerkt beginnen invloeden van [[progressieve rock]] door te sijpelen op de tweede [[Langspeelplaat|lp]] ''Wang Dang Doodle''. Zo doet de [[gitaarriff]] uit het titelnummer denken aan ''Black Night'' van [[Deep Purple]]. Een ingekorte versie van dit nummer wordt op [[single (muziek)|single]] uitgebracht en wordt een bescheiden hit. Het succes bezorgt de band optredens in heel [[Europa van A tot Z|Europa]], van [[Engeland]] tot [[Italië]].
| |||