Randstad N.V.: verschil tussen versies

In de jaren ‘70 is tijdelijke arbeid niet iets dat zomaar door de maatschappij geaccepteerd wordt. Er is vaak en aanhoudend kritiek. De periode 1970-1980 staat voor Randstad in belangrijke mate in het teken van het weerspreken van die kritiek en het zoeken naar erkenning. Randstad doet dat door steeds opnieuw de publiciteit op te zoeken en haar visie over het voetlicht te brengen. met hulp van spindoctors.

Met een groeiend aantal uitzendbureaus (ook ASB, [[Manpower (uitzendbedrijf)|Manpower]], Evro en Tempo-Team zijn inmiddels belangrijke spelers op de markt) groeit ook de kritiek. Uitzendbureaus hebben nog altijd een slecht imago. En terecht. Vakbonden en linkse partijen vinden dat de overheid een sturende rol moet hebben op de arbeidsmarkt en ook op het gebied van de arbeidsbemiddeling. Vakbonden noemen uitzendkrachten rechteloos, ze zijn bang dat tijdelijke werknemers meer gaan verdienen dan vaste, en dat werkgevers vaste banen gaan vervangen door tijdelijke. Begin 21e eeuw is dit werkelijkheid geworden. Randstad op haar beurt is juist van mening dat ze mensen aan werk helpt die anders niet actief zouden zijn op de arbeidsmarkt. Verder klagen de vakbonden dat alleen makkelijk plaatsbare mensen uitzendbaantjes zouden krijgen, en dat uitzendkrachten alleen vies en zwaar werk zouden kunnen doen.