Frederick North: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
link naar Orde van de Kousenband |
|||
Regel 13:
==Levensloop==
===Jeugd en het begin van zijn politieke loopbaan===
Hij was de zoon van Francis North, derde baron en daarna eerste graaf van Guildford. Omdat hij fysiek goed op koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]] leek, wordt vermoed dat hij een buitenechtelijke zoon van de prins van Wales
In 1754 werd hij voor [[Banbury]] verkozen in het [[House of Commons]]. Ondanks zijn doffe verschijning, kon hij door zijn hoffelijkheid, zijn aantrekkelijk karakter, zijn slimme en sterke manier van spreken en goede connecties snel opklimmen. Zo was hij van 1759 tot 1763 Junior Lord van de Schatkist onder de opeenvolgende premiers [[Thomas Pelham-Holles|Newcastle]], [[John Stuart|Bute]] en [[George Grenville]]. In 1763 was hij een voorstander van de vervolging van de radicale journalist [[John Wilkes]].
Regel 20:
===Premierschap===
North stond bekend als een vrij gewetensvolle eerste minister. Hij combineerde het met de functie Chancellor of the Exchequer en plaatste het beheer van de Britse financiën het hoogste op de politieke agenda. In het House of Commons werd hij geconfronteerd met een verdeelde oppositie en in 1772 werd hij benoemd tot ridder in de [[Orde van de Kousenband]], als eerste premier sinds [[Robert Walpole]]. Dit bewees dat koning George III North volledig vertrouwde. In 1777 betaalde hij zelfs Norths persoonlijke schulden. In 1775 had North de staatsschuld al met 10 miljoen pond verminderd. Door de [[Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog]] zouden de schulden echter weer stijgen met 75 miljoen pond.
Onder North vonden belangrijke veranderingen plaats in het bestuur van India, Ierland en Canada. Hierdoor werd hij beschouwd als een succesvolle premier. Hij slaagde er echter niet in om de problemen in Amerika door de hoge belastingheffingen op te lossen. North loste de problemen niet op door onderhandelingen te beginnen, maar stuurde meer aan op een confrontatie. In 1775 aanvaardde hij echter om een meer vredevolle politiek te beginnen door de kolonies toe te laten om zelf hun oorlogs- en administratiekosten te betalen, maar dit nieuws bereikte Amerika pas na het uitbreken van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. North was verantwoordelijk voor de financiering van de Britse oorlogsvoering, die echter onsuccesvol bleek. Zo leed Groot-Brittannië nederlagen bij de [[Slag bij Saratoga]] in 1777 en de [[Slag bij Yorktown (1781)|Slag bij Yorktown]] in 1781.
| |||