→Kritiek: +wakker worden uit droom als deus ex machina. "Men vond in de Griekse oudheid" voorzichtiger geformuleerd: Waarom bestond de deus ex machina als 'men' het niks vond?
Het gebruik van een deus ex machina wordt doorgaans niet gewaardeerd door critici. De argumenten zijn dat het de geloofwaardigheid van een verhaal aantast en zou getuigen van een gebrek aan inventiviteit. EenDeze oplossingkritiek geldt voor oplossingen die losstaan van buitenafde (eendramatische godontwikkeling, diezoals ingrijpteen goddelijke ingreep, maar ook redders die "toevallig" net op tijd komen) of een [[protagonist]] die wakker wordt gezienen alsmerkt eendat noodgreepzijn vanavontuur slechts een schrijverdroom is. Dergelijke wendingen worden beschouwd als noodgrepen van schrijvers die geen logisch einde aan zijnhun verhaal kankunnen maken. DatDie vondvisie menbestond al in de Griekse oudheid. [[Aristoteles]] bekritiseerde in zijn ''[[Poetica (Aristoteles)|Poetica]]'' een bovennatuurlijke ontknoping zoals die vaak voorkwam in [[tragedie (toneel)|tragedies]]. Hij was van mening dat de [[verhaallijn]] dient te worden afgerond met een dramatische oplossing die logisch voortkomt uit de voorafgaande actie in het verhaal zelf. Alleen zo kan de hoofdpersoon het inzicht verkrijgen (en aan het publiek overdragen) dat het noodlot dat hem treft het onontkoombare gevolg is van zijn eigen handelen. Een kunstgreep als een deus ex machina zou het publiek onbevredigd achterlaten, doordat de toeschouwer geen [[catharsis (literatuur)|loutering]] ondergaat, wat (volgens Aristoteles het uiteindelijke doel van de tragedie) was.
