[[Bestand:Die junge George Sand.jpg|thumb|George Sand rond 1835, geschilderd door Auguste Charpentier]]
Sand ontmoette [[Alfred de Musset]] tijdens een diner in 1833. Een tijd daarna begonnen de twee een amoureuze relatie. In 1833-34 maakten zij een reis naar [[Venetië (stad)|Venetië]]. Het paar kon het in eerste instantie uitstekend met elkaar vinden, maar geleidelijk aan irriteerden ze elkaar. Sand schreef gedurende grote delen van de dag, soms zelfs acht uur aan één stuk, en deDe Musset zocht verstrooiing in cafés, bars en bij prostituees. Toen deDe Musset echter ziek werd, verpleegde Sand hem met de grootste zorg. Tegelijkertijd had zij een romance met de dokter die hem verpleegde, Pietro Pagello. Toen deDe Musset genezen was, keerde hij terug naar Parijs. Sand bleef in Venetië en kwam uiteindelijk ook naar Parijs terug, samen met Pagello. De romance was echter een kort leven beschoren en Sand dong al vlug weer naar de aandacht van deDe Musset, onder andere door haar haar af te snijden en het hem toe te sturen. De Musset gaf echter niet toe en vergaf haar haar ontrouw niet. Ze hadden voortaan wat men nu een knipperlicht-relatie zou noemen, maar in maart 1835 kwam het tot een definitief einde. De relatie vormde de inspiratie tot het schrijven van twee werken van literair belang: ''La Confession d'un enfant du siècle'' van de Musset en ''Elle et lui'' van Sand. Tijdens de Italië-periode schreef Sand ook nog de volgende werken: ''Leone Leoni'', ''André'', ''Le Secrétaire intime'', ''Jacques'', en ''Les Lettres d'un voyageur'', die zij stuurde naar de ''Revue des Deux Mondes''.
Na deDe Musset volgde een meer duurzame relatie met Michel de Bourges, een advocaat die Sand ontmoette in april 1835, toen zij officieel van haar man, baron Dudevant, wilde scheiden. De Bourges was een autoritair man, die haar fascineerde en haar politiek bewust maakte. Zij deelde zijn republikeinse passie en nam zelfs het risico om haar appartement tot een republikeinse verzamelplaats te maken. Toch nam ze uiteindelijk afstand van deze oudere man, die overigens virieler was dan haar vorige minnaars. Hij had haar ontgoocheld toen hij een vurig pleidooi hield voor een radicale en bloedige revolutie.
