Midas (mythologie): verschil tussen versies

[[Afbeelding:Museum of Anatolian Civilizations055 kopie1.jpg|thumb|right|225px|Het zogenaamde "graf van koning Midas". Reconstructie in het [[Museum van Anatolische beschavingen]], Ankara, Turkije]]

Een andere mythe vertelt dat hij een groot vereerder was van [[Pan (mythologie)|Pan]], de god van herders en ruige landstreken. Maar door de zijde van Pan te kiezen, beledigde hij [[ApollonApollo (Griekse mythologie)|Apollo]], de god van de muziek.

Pan had er plezier in om eenvoudige deuntjes op zijn rietfluit te spelen. Omdat velen het mooi vonden klinken, begon hij op te scheppen dat hij een betere musicus was dan ApollonApollo. Hij daagde ApollonApollo uit tot een wedstrijd, waarbij de berggod [[Tmolus|Tmolos]] een oordeel moest geven. Tmolos verkleedde zichzelf als rechter, een krans van eikenloof op zijn haar, en trosjes eikels hangend langs zijn gezicht, en luisterde naar de muziek. Pan begon, en iedereen was gecharmeerd van zijn vrolijke fluitstukjes. Daarna pakte ApollonApollo zijn lier, en zijn tonen wiegden als golven op de zachte bries, vloeiend en verrukkelijk. Tmolos gaf de prijs aan ApollonApollo. Midas protesteerde en zei dat hij Pan beter vond.

"Dat kun je onmogelijk gehoord hebben", zei Tmolos. "Er mankeert niks aan mijn oren" zei Midas. Op dat moment kon ApollonApollo zijn boosheid niet meer beheersen en zei: "als je ze op deze manier gebruikt, ben je het niet waard de oren van een mens te hebben". Hij gaf Midas een paar lange, grijze en behaarde oren, zeggend: "Nu lijk je op de ezel die je bent". Midas schaamde zich voor zijn nieuwe oren en probeerde ze te verbergen onder een [[tulband (hoofddeksel)|tulband]]. Na een tijdje ontdekte zijn kapper het beschamende geheim. De kapper durfde niemand iets te vertellen van Midas' misvorming, maar was ook niet in staat het helemaal voor zichzelf te houden. Zo liep hij het platteland in, groef een gat en vertrouwde zijn geheim fluisterend aan de aarde toe. Elk geheim wil echter openbaar worden. Waar de kapper het gat had gegraven, groeide een bos riet, en als de wind daardoorheen blies, ruiste het en leek het te roepen: "Koning Midas heeft ezelsoren! Koning Midas heeft ezelsoren!" Toen Midas ontdekte dat iedereen van zijn geheim afwist, stierf hij van schaamte.