Ronde van Italië: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 225:
Zeven keer werd het eindklassement van de Giro gewonnen door een Belg. Dit is vooral te danken aan [[Eddy Merckx]], die de wedstrijd vijf keer won. De twee overige Belgische winnaars zijn [[Michel Pollentier]] ([[Ronde van Italië 1977|1977]]) en [[Johan De Muynck]] ([[Ronde van Italië 1978|1978]]). Merckx heeft ook de meeste Belgische etappezeges op zijn naam staan: 25 stuks. [[Roger De Vlaeminck]] volgt met 22 ritoverwinningen. In totaal kwam 159 keer een Belg als eerste over de streep. De eerste etappewinnaar was [[Gerard Loncke]] in [[Ronde van Italië 1933|1933]], de laatste was [[Tim Wellens]] in [[Ronde van Italië 2016|2016]].
 
De Ronde van Italië werd nogin nooit[[Ronde doorvan eenItalië Nederlander2017|2017]]]] gewonnen.voor Dehet hoogste positie dieeerst door een Nederlander is behaald is een tweede plaats voorgewonnen; [[ErikTom BreukinkDumolin]] reed in [[Rondede vanlaatste Italiëetappe 1988|1988]]naar de eindzege. 2526 keer was er een Nederlandse etappezege in de Giro, voor het eerst in [[Ronde van Italië 1953|1953]] dankzij [[Wim van Est]] en voor het laatst in [[Ronde van Italië 20162017|2017]] toen [[Tom Dumoulin]] de eerste tijdrit op zijn naam schreef.
 
Op 9 mei 2011 overleed [[Wouter Weylandt]] in de Giro door een schedelbreuk die hij opliep tijdens de [[Ronde van Italië 2011/Derde etappe|derde etappe]]. Het rugnummer dat hij toen droeg (108) wordt als eerbetoon sindsdien niet meer in de Giro gebruikt. Weylandt kreeg ook een monument in [[Middelburg (Zeeland)|Middelburg]], waar hij in [[Ronde van Italië 2010|2010]] nog een Giro-etappe won.