Opéra comique (genre): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
LalinaG (overleg | bijdragen)
Uitbreiding van het artikel: toevoeging van hoofdstukken over de oorsprong, de 18e eeuw en de 19e eeuw.
LalinaG (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 28:
De belangrijkste en meest populaire componist van de opéra comique in de late 18<sup>e</sup> eeuw is [[André Ernest Modeste Grétry]], die het Italiaanse melodieverloop weet te combineren met een zetting van de Franse taal. Zijn veelzijdigheid als componist zorgt voor een uitbreiding van het genre, waarbij onderwerpen rijken van exotische sprookjes ([[Zémire et Azor]] in 1772) tot muzikale satires ([[Le jugement de Midas]] in 1778) en farsen ([[L’amant jaloux]] in 1778). Zijn meest bekende werk is de historische ‘bevrijdingsopera’ [[Richard Coeur-de-lion]] (1784), dat een internationale reputatie bereikt met onder andere een première in Londen (1786) en in Bosten (1797). <ref>Saint Pulgent 2010, p. 29-30.</ref>
 
== 4 De Franse revolutie en de 19<sup>e</sup>negentiende eeuw ==
De [[Franse Revolutie|Franse revolutie]] heeft een erg grote invloed op het Parijse muziekleven. Het decreet van 1791 verkondigt de vrijheid van de theaterindustrie, wat ervoor zorgt dat in één jaar tijd 23 nieuwe theaters gevormd worden. Naast deze snelle uitbreiding leiden verschillende opvoeringen tot politieke oproer. In 1793 wordt verkondigd dat enkel werken die het patriotisme en de deugden zegevieren zijn toegelaten. Het decreet van 1791 bevrijdt de Opéra-Comique van haar belastingen aan de Opéra en de naam Comédie-Italienne wordt veranderd naar Opéra-Comique. Ze verliest echter eveneens haar monopolie op het uitvoeren van opéras-comiques en krijgt hierdoor serieuze concurrentie van het [[Théâtre Feydeau]]. De Opéra-Comique sluit zich aan bij de geest van de revolutie, en produceert werken als [[Le Chêne patriotique]] van [[Nicolas Dalayrac]] en [[Les Rigueurs du cloître]] van [[Henri Montan Berton]]. <ref>Saint Pulgent 2010, p. 31-33.</ref>