Diocletianus: verschil tussen versies

 

==Opvolging==

Men weet de mysterieuze<ref>{{aut|Williams}}, blz. 36</ref> dood van Carus, tijdens een succesvolle oorlog met Perzië - misschien wel als gevolg van latere Diocletianische propaganda - aan het feit dat hij in zijn tent door de [[bliksem]] was getroffen.<ref>{{aut|[[Theodor Mommsen]]}}, ''A History of Rome Under the Emperors'', Londen: Routledge, 1999, blz. 348. Mommsen geeft een algemene opmerking over de politieke geschiedenis van het derde-eeuwse Rome: "De verhalen die wij bezitten komen van buitenstaanders die in feite van niets weten" – blz. 346. Een moderne historicus zoals {{aut|Jill Harries}}, ''Imperial Rome AD 284 to 363: The New Empire'', Edinburgh University Press, 2012, ISBN 978-0-7486-2052-4, blz. 27, noemt de vertelling van Carus' dood ronduit een ''sprookje''.</ref> [[Marcus Aurelius Carus|Carus]] liet zijn zonen [[Numerianus]] en [[Carinus]] als de nieuwe ''Augusti'' achter. Nadat hij het slechte nieuws had vernomen verliet Carinus zijn post in Gallië, waar hij als keizerlijk commissaris werkzaam was, en ging snel op weg naar Rome. Hij kwam daar in januari 284 aan en werd de legitieme keizer in het Westen. Numerianus bleef in het Oosten.<ref name=BNSCE4> {{aut|Barnes}}, ''Constantine and Eusebius'', blz. 4.</ref>