Riool: verschil tussen versies

In de [[Middeleeuwen]] liepen in de steden goten door de straten waarin alle viezigheid werd geloosd. Deze ''slokop'', een open riool, is de voorloper van het riool zoals grote Europese steden dat vanaf de 19e eeuw kennen.

 

[[Open riool|Open riolen]] zijn riolen die in rechtstreeks contact staan met de buitenlucht. Ze zijn op afstand te ruiken en vormen een bron van gezondheidsrisico's en ergernis. Als mensen geen toegang hebben tot adequate sanitatie en wanneer afvalwater niet goed wordt afgevoerd kan dit een groot gevaar betekenen voor de [[volksgezondheid]], omdat ziektes als [[diarree]], [[dysenterie]], [[difterie]], [[cholera]], [[geelzucht]] ([[hepatitis]]), de [[Pest (ziekte)|pest]] en worminfecties zich dan gemakkelijker konden of kunnen verspreiden.

 

 

De grootschalige aanleg van riolering is echter nog steeds een betrekkelijk nieuw verschijnsel. Tot in de jaren 30 van de 20e eeuw deed men in de meeste Nederlandse steden zijn behoefte op een emmer. De emmers (''poepemmers'' en ''beertonnen'') werden opgehaald, geleegd (meestal in de plaatselijke rivier) en gespoeld. In steden dienden de gracht als open riool, dit is voor woonboten in Amsterdam tot 2013 van toepassing gebleven. Met de aansluiting op een gesloten riolering kwam aan dit alles een einde.

Riolen verzamelen het afvalwater uit de huizen en stromen samen in steeds dikkere buizen. Het ''hoofdriool'' loost uiteindelijk het afvalwater op een plaats waar men er in de stad van herkomst zelf geen last van heeft. Tot ver in de [[20e eeuw]] werd ook in Nederland al het afvalwater rechtstreeks op het oppervlaktewater geloosd. In diverse Europese landen gebeurt dat soms nog steeds.