Hyperinflatie: verschil tussen versies

Hyperinflatie is zeer nadelig voor een economie. Met name loonwerkers, pensioengerechtigdepensioengerechtigden, schuldeisers, ondernemers en banken hebben zeer veel last van hyperinflatie. Bestaande tegoeden en schuldvorderingen worden immers waardeloos en de lonen zijn niet in staat de prijzen bij te houden. Investeerders trekken massaal hun geld terug. Consumenten nemen hun geld van de banken op en beleggen in buitenlandse valuta of waardevaste goederen. Dit veroorzaakt de bekende "run op de bank", met als gevolg een golf van [[faillissement]]en in het bankwezen. [[Argentinië]] trachtte dit in 2002 te voorkomen door de saldi te bevriezen, wat tot woedende reacties en een politieke en sociale crisis leidde. Men verliest het vertrouwen in geld, en de zeer inefficiënte [[ruilhandel]] keert terug. Ook wordt het rekenen met geld steeds lastiger: men moet in duizenden, miljoenen en miljarden rekenen.

De Duitse hyperinflatie van 1922-1923 is wel het bekendst. Deze inflatie was een gevolg van het feit dat de Fransen het [[Ruhrgebied]] bezetten om herstelbetalingen van de Duitsers af te dwingen. De Duitse overheid koos er toen voor om de uit protest in staking gegane arbeiders door te betalen. Voor dat doel werden en masse papiermarken bijgedrukt. Dit was vanzelfsprekend een politieke keuze. De politici hadden ook kunnen kiezen om geen salarissen door te betalen, hogere belastingen te heffen, meer te bezuinigen of staatsleningen uit te schrijven. Op het hoogtepunt werden de prijzen dagelijks tien keer zo hoog als de vorige dag. ErDe werdenburgers zelfsgebruikten bankbiljetten gebruikt als brandstof voor de kachel, omdat dezeze meer warmte gaven dan de brandstof die men met dezelfde hoeveelheid bankbiljetten kon kopen.

* [[Roebelcrisis|Rusland]] (1997) (dit leidde tot een nieuwe roebel die 1000 maal meerzo veel waard was danals de oude roebel)