Dans in Vlaanderen: verschil tussen versies

== Moderne dans ==

Omstreeks de jaren tachtig van de 20e eeuw kende de dans een ware heropleving die een aanvang nam met de voorstellingen van ''[[Fase (dans)|Fase]]'' (1982) en ''[[Rosas danst Rosas]]'' (1983) van [[Anne Teresa De Keersmaeker]]. Deze kon hiervoor op mondiale erkenning rekenen. In 1984 maakt [[Les Ballets C de la B]], met sleutelfiguren als [[Alain Platel]], [[Sidi Larbi Cherkaoui]], [[Koen Augustijnen]] (vanaf 1991) en [[Christine De Smedt]] (vanaf 1990), furore met werken als ''[[Bonjour Madame (dans)|Bonjour Madame]]'' (1993), ''[[La Tristeza Complice]]'' (1995), ''[[Iets op Bach]]'' (1999), ''[[Allemaal Indiaan]]'' (1999), ''[[Wolf (dans)|Wolf]]'' (2003) en ''[[vsprs]]'' (2006) . Daarnaast maakte ook [[Jan Fabre]] naam met onder andere ''[[De macht der theaterlijke dwaasheden]]'' (1984) en, enkele jaren later, ''[[De Danssecties]]'' (1987). Eveneens in 1987 had [[Wim Vandekeybus]] het internationaal succes met zijn debuut ''[[What the body does not remember]]'' (1987). Recent is er de groeiende bijval voor het [[oeuvre]] van [[Alain Platel]], wiens voorstelling ''[[Bernadetje (dans)|Bernadetje]]'' (1996) in het buitenland erg enthousiast werd onthaald. Aan dit lijstje dienen ook nog de naam van de [[New York (stad)|New York]]se, maar reeds lange tijd in [[Brussel (stad)|Brussel]] werkzame choreografe [[Meg Stuart]], te worden toegevoegd en het internationaal erg succesvolle gezelschap Peeping Tom dat, naast eigen producties, samenwerkt met gerenommeerde theatergezelschappen Residenz München) en danscompagnies (NDT) en in 2015 bekroond werd met een Olivier award.

 

== Urban dans ==