In de roerige jaren die volgden op de Eerste Wereldoorlog werd naast het verwerpelijk geachte [[Vrede van Versailles (1919)|verdrag van Versailles]], en de DolkstootlegendeDolkstoot bewust uitgebuit door met name een veteranenorganisatie als de [[Stahlhelm, Bund der Frontsoldaten|Stahlhelm]] en door extreem-rechtse partijen als de [[Deutschnationale Volkspartei]] (DNVP) en de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei]] (NSDAP). De in diepe crisis verkerende en onpopulaire prille [[Weimarrepubliek]] geconfronteerd met de voortdurende dreiging van een [[communisme|links-communistische]] of [[conservatisme|rechts-conservatieve]] [[staatsgreep]], een [[economie|economische]] [[laagconjunctuur|depressie]], een gigantische [[inflatie]] en een enorme werkloosheid kreeg als het ware ook de dolkstoot in de rug toegediend. Deze voortdurende instabiliteit en het gebrek aan een door de maatschappij gedragen, gevestigde en gedegen politiek-democratische cultuur – het nu verdwenen keizerrijk was slechts semi-constitutioneel ingericht – droeg in belangrijke mate bij aan de opkomst van een sterke man, met een [[reactionair]]e visie: [[Adolf Hitler]].
