Dolkstootlegende: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Versie 48855977 van 94.213.79.116 (overleg) ongedaan gemaakt. |
|||
Regel 7:
Het was deze regering die verantwoordelijk werd voor het sluiten van vrede met de entente, zodat de legerleiding naar buiten kon treden met de opvatting dat niet zij de strijd had verloren maar dat de linkse regering haar een dolkstoot in de rug had gegeven. Verder zouden linkse stakende arbeiders in Duitsland hebben bijgedragen aan het klimaat waarin de regering het leger had kunnen afvallen. Verder is het van belang dat het wapenstilstandsakkoord getekend werd door de burgerlijke overheid en niet door militairen.
In december 1918 vormde de Joodse Karl Liebknecht samen met de Pools Joodse Rosa Luxemburg de Spartacusbond om tot de Communistische Partij van Duitsland (KPD). Deze partij zou zich later bij de Komintern aansluiten. In navolging van het Russische voorbeeld startte er ook in Duitsland een revolutie, de Spartacusopstand, onder leiding van Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht. Deze opstand dwong de regering onder leiding van de sociaal democraat Friedrich Ebert uit te wijken naar Weimar.
De [[conservatisme|conservatieven]] en de militairen legden de schuld van de verloren oorlog bij de [[Republiek van Weimar]]. Die had immers het Keizerrijk ten val gebracht en vrede gesloten, terwijl het Duitse leger nog wel verder had kunnen strijden en wellicht nog kunnen winnen. In deze opvatting was de regering dan ook schuldig aan het 'Diktat'<ref>Met deze beladen term werd in Duitsland het [[Vrede van Versailles (1919)|Verdrag van Versailles]] bedoeld.</ref> dat door de Entente was opgelegd.
| |||