Liudger: verschil tussen versies

'''Liudger''', ook "Lüdger" ([[Zuilen (voormalige gemeente)|Zuilen]] bij [[Utrecht (stad)|Utrecht]], [[742]] – bij [[Billerbeck]], [[26 maart]] [[809]]) was een waarschijnlijk [[Graafschap Midden-Friesland|Fries]]e [[missionaris]] en [[Rooms-katholiekeKatholieke Kerk|rooms-katholieke]] [[bisschop]]. Hij was de broer van [[Hildegrim van Châlons]]. Later aangeduid als de '[[apostel (christelijk)|apostel]] der [[Groningers]]', was hij een [[8e eeuw|8e-eeuw]]se missionaris in het gebied der [[Friezen]]. Het grootste deel van de huidige provincie [[Groningen (provincie)|Groningen]] was toen Fries gebied. Hij voltooide het werk waarvan evangeliepredikers als [[Willibrord]] en [[Bonifatius (heilige)|Bonifatius]] de grondleggers zijn geweest.

Zijn voorgangers, met name [[Bonifatius (heilige)|Bonifatius]], hadden weinig succes geboekt in de noordelijke streken; Bonifatius was in [[754]] bij [[Dokkum]] gedood. Liudger had echter het grote voordeel dat hij de landstaal sprak. [[Karel de Grote]] had in 783 de heidense Saksische vorst [[Widukind]] verslagen, waardoor het gebied ten oosten van de [[Lauwers (rivier)|Lauwers]] bij het [[Frankische rijk]] kwam. In 786 kreeg Liudger de opdracht [[Humsterland|Hugmerchi]], [[Hunsingo (streek)|Hunusga]], [[Fivelingo (streek)|Fivilga]], Emisga, Federitga en het [[Bant (eiland)|eiland Bant]] te kerstenen. Hierin zijn de Groninger [[gouw (Germaans)|gouwen]] en de OostfrieseOost-Friese gebieden Eemsgo en Federgo te herkennen. Het eiland Bant is verdwenen in het Oost-Friese [[wad]]. Tijdens de opstand van [[Unno]] en [[Eilrad]] in [[793]] moest Liudger vluchten uit [[Oosterlauwers Friesland]]. <ref>{{aut|Halbertsma, H.}} (2000): ''Het rijk van de Friese Koningen, opkomst en ondergang'', op p. 294. </ref> Hij kwam terug toen de rust weerkeerde.