Arabisch-Palestijnse opstand: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[Bestand:Train hostages.jpg|250px|thumb|Britse soldaten met Arabische gevangenen]]
De '''Arabisch-Palestijnse opstand''' was een opstand in de jaren 1936-1939 van [[Mandaatgebied Palestina|Palestijnse]] [[Arabieren]] die gericht was tegen [[Verenigd Koninkrijk (hoofdbetekenis)|Groot-Brittannië]] enerzijds en tegen de [[Joden|Joodse]] [[Alijah|immigratie]] anderzijds. De gebeurtenissen tijdens deze opstand legden de kiem voor de [[Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948]].
 
De opstand begon op [[19 april]] [[1936]] in [[Jaffa (stad)|Jaffa]] toen volgelingen van [[Izz ad-Din al-Qassam]], die in 1935 bij een vuurgevecht met de Britten was omgekomen, een algemene staking organiseerden in Jaffa en Nabloes. Zij vielen daarbij Joodse en Britse doelen aan<ref name=HistoryOfPalestinianRevolts>[http://web.archive.org/web/20051215061527/http://english.aljazeera.net/NR/exeres/9A489B74-6477-4E67-9C22-0F53A3CC9ADF.htm Aljazeera: The history of Palestinian revolts]</ref>. De staking was gericht tegen Groot-Brittannië als bestuurder van het [[Mandaatgebied Palestina]] en tegen de in de jaren [[1930-1939|dertig]] sterk toegenomen Joodse immigratie.
Regel 9:
# Instelling van een ''representatieve regering''
 
Een maand na het begin van de opstand riep het Hoge Comité op tot een algemene staking, demonstraties in heel het land, het niet-betalen van belastingen en een economische boycot van de Joden. In [[Jeruzalem]] was de grootste demonstratie: 2000 deelnemers binnen de muren van de Oude Stad. De demonstraties werd gewelddadig toen drie weken erna de Britse politie het vuur opende op demonstranten in [[Jaffa (stad)|Jaffa]]. <ref> A History of Modern Palestine, Ilan Pappé, Cambridge University Press,2004/06, blz. 105 </ref>. Er werden bomaanslagen gepleegd op de oliepijpleiding van [[Kirkoek (plaats)|Kirkoek]] naar [[Haifa]] en op spoorlijnen en treinen. Ook werden Joodse nederzettingen en Joods-Palestijnse burgers aangevallen.
 
De staking eindigde in oktober 1936. De Britten riepen de [[Commissie-Peel]] in het leven, die de oorzaken van de opstand moest onderzoeken en met aanbevelingen moest komen. In juli [[1937]] kwam [[William Robert Wellesley Peel]] met het voorstel om Palestina te verdelen: een klein joods gedeelte en een deel dat bij [[Transjordanië]] getrokken zou moeten worden. Een voorstel dat door de Britse regering werd afgewezen. In de herfst van 1937 laaide het geweld weer op na de moord op de Britse bestuurder van [[Nazareth (Israël)|Nazareth]], Andrews.
Regel 25:
 
==== De Yishoev en de Britten ====
Als reactie op de aanvallen op de Joodse gemeenschap begon ook deze zich meer te bewapenen. De Britten werkten inofficieel samen met de [[Hagana (organisatie)|Haganah]] en vormden de ''Jewish Settlement Police'', de ''Jewish Auxiliary Forces'' en [[Speciale Nacht-Brigades]] (in het Engels ''Special Night Squads'' geheten). Deze brigades, waar ook de latere Israëlische generaal [[Moshe Dayan]] deel van uit maakteuitmaakte, deden onder leiding van een Britse officier [[Orde Wingate]] gevechtservaring op wat in 1948 bijdroeg aan de Israëlische overwinning. De Special Night Squads waren anti-guerrilla-eenheden die 's nachts Palestijns gebied binnentrokken en er langs de grenzen houten [[prefabricage|prefab]]-forten bouwden (in het Hebreeuws "Homa ve Migdal" genaamd, "[[Toren en Palissade]]"). Daar trokken [[Zionisme|zionistisch]]e militieleden in die de omliggende landbouwgrond beheersten. Lukte het om er aan landbouw te doen dan werd de vesting uitgebouwd tot [[kibboets]]. 53 kibboetsen zijn zo ontstaan".<ref> Lucas Catherine, "Palestina, de laatste kolonie", blz.65 (onder "Algehele staking en revolutie")</ref>
 
==== Orde Wingate ====