Duurzaam toerisme: verschil tussen versies

'''Duurzaam toerisme''' en '''ecotoerisme''' zijn vormen van [[toerisme]] waarbij serieus rekening gehouden wordt met bescherming van [[Wildernis (natuur)|natuur]], [[milieu,]] en [[cultuur]], ensoms ook [[mensenrechten]]. [[Duurzaam]] toerisme en ecotoerisme zijn in de periode na 1970 ontstaan.

De term ecotoerisme zou voor het eerst gebruikt zijn door de Mexicaanse architect Hector Ceballos-Lascurain in 1983,. Hij gaf als definitie: dedie vorm van toerisme waarbij de reiziger relatief ongestoorde gebieden bezoekt en daar het landschap, de flora en de fauna bestudeert, bewondert en hiervan geniet. Dit zal, aldus Ceballos-Lacurain, bij de reiziger leiden tot een groter bewustzijn en meer kennis van de natuurlijke omgeving, inclusief de culturele aspecten, en deze persoon maken tot iemand die zich zeer bewust is van de noodzaak van bescherming.

Duurzaam toerisme en ecotoerisme hebben ichzich ontwikkeld tot een substantieel onderdeel van de toeristensector.

Er zijn uiteenlopende vormen van duurzaam toerisme. Sommige vormen zijn meer gericht op natuur- en [[milieu-educatie]], andere op kleinschaligheid of beperking van milieuschade, weer andere respecteren lokale culturen en/of mensenrechten. Vormen waarbij natuur of milieu centraal staan heten ook wel ecotoerisme. In sommige gevallen wordt de toerist nadrukkelijk geld gevraagd om natuur of milieuschade te compenseren danwel lokale culturen of economieen te ondersteunen. Voorbeelden van duurzaam toerisme zijn agrotoerisme, waarbij men boeren een eerlijke prijs betaalt voor biologisch of duurzaam verbouwde groenten en vlees, vakanties waarbij de CO2 uitstoot gecompenseerd wordt, kleinschalige natuurreizen of werkvacanties waarbij geholpen wordt lokale voorzieningen op te bouwen of te financieren zoals een weeshuis.

Er zijn geen algemeen geaccepteerde criteria voor duurzaam toerisme of ecotoerisme. Wel zijn door de [[Verenigde Naties]] 12 principes voor duurzaam toerisme vastgelegd <ref>Making Tourism More Sustainable: A Guide for Policy Makers, United Nations Environment Programme – World Tourist Organization, 2005</ref>. Duurzaam toerisme moet:<ref>http://www.ecotourism.org/sites/ecotourism.org/files/document/Certification/Ecotourism%20Handbook%20I%20-%20A%20Simple%20User%27s%20Guide%20to%20Certification%20for%20SustainableTourism%20and%20Ecotou.pdf</ref>

# de kwaliteit van landschap en milieu respecteren;

# de biologische rijkdom, flora, fauna en hun leefgebieden en –omstandigheden respecteren.;

# het gebruik van schaarse en niet vervangbare natuurlijke hulpbronnen minimaliseren;

# de vervuiling van water, bodem en lucht minimaliseren .

Ecotoerisme is een op natuurgerichte vorm van toerimmetoerisme die de duurzaamheidscriteria in acht neemt. The International Ecotourism Society (TIES) geeft als definitie “een verantwoordelijke vorm van reizen in natuurgebieden die het milieu geen schade toebrengt en het welzijn van de lokale bevolking bevordert” . In onder meer [[Costa Rica]] en [[Zwitserland]] zijn criteria voor ecotoerisme uitgewerkt.