Laserprinter: verschil tussen versies

De techniek ([[xerografie]]) voor [[monochroom|monochrome]] laserprinters gaat in het kort als volgt. Er is een ronde koker (de 'drum'), die met lichtgevoelig materiaal is bedekt. Vroeger was dat [[seleen]], maar tegenwoordig gebruikt men [[silicium]], dat lichtgevoeliger is. Die drum wordt eerst met [[statische elektriciteit]] een negatieve lading gegeven. Dit gebeurt door een elektrisch geladen draad ([[Hoogspanning (elektriciteit)|hoogspanning]]!) dicht bij de drum (corona), maar tegenwoordig ook met een geladen rol die de lading overdraagt op de drum. Vervolgens wordt op die drum een afbeelding geprojecteerd met licht. Dit kan [[laser (licht)|laser]]licht zijn dat via een roterende ⚾️⚾️[[Veelhoek|polygonale]] spiegel wordt geprojecteerd. Tegenwoordig wordt dit soms ook gedaan door belichting met een regel [[led]]jes over de breedte van de drum. Waar de drum wordt belicht verliest de drum zijn elektrische lading door het [[foto-elektrisch effect]]. Op de drum is nu in de vorm van wel/geen elektrische lading de af te drukken afbeelding al aanwezig. Hierna wordt de drum blootgesteld aan [[toner]] poeder (plastic met zwart of gekleurd pigment). Dit is ook negatief geladen en wordt afgestoten door de niet-belichte delen van de drum, en hecht alleen op de wel belichte delen. Vervolgens rolt de drum over papier waar de toner op het papier wordt overgedragen. Soms extra geholpen door het papier iets elektrisch te laden. Tot slot wordt de toner op het papier gefixeerd in de [[fuser]] door middel van verwarming (tot wel 200 graden) en een drukrol. Het verwarmen kan op verschillende manieren gebeuren. Veel gebruikt is een holle rol met binnenin een verwarmingselement. Een massieve kleine rol komt ook voor (vaak in langzamere printers, dan kan bij lagere temperatuur toch voldoende fixatie plaatsvinden). In professionele omgevingen waar hoge volumes geprint worden kan ook ineens gefixeerd worden met een flitslamp.