Oudemannenhuis (Haarlem): verschil tussen versies

In 1810 verhuisden de oude mannen naar het Proveniershuis aan de Grote Houtstraat. Het gebouw kreeg nieuwe bewoners: 127 wezen werden er ondergebracht. De zolders van de huisjes werden doorgebroken, zodat er ruimte ontstond voor slaapzalen. In 1854 werd het weeshuis eigendom van de [[Nederlandse Hervormde Kerk]]. Er werd ook nieuw personeel aangenomen, naast de binnenvader en de binnenmoeder. Er kwamen – in de geest van de [[Verlichting (stroming)|Verlichting]] - nu ook een naaimoeder, een schoolmeester en een kinderjuffrouw in dienst. In 1858 werd het gebouw uitgebreid met twee klaslokalen. Ook stadskinderen konden er terecht voor onderwijs. Het gebouw werd begin 20e eeuw te klein en te duur in onderhoud. De wezen verhuisden naar een nieuw weeshuis in de Olieslagerslaan.

[[Bestand:M-Frans Hals Museum.JPG|thumb|250px|Het gebouw rond 1915 als museum]]Het gebouw werd begin 20e eeuw te klein en te duur in onderhoud. De wezen verhuisden naar een nieuw weeshuis in de Olieslagerslaan.
De gemeente kocht het pand weer terug van de kerk om er de stedelijke kunstcollectie onder te brengen. Delen van het regelmatig aangepaste gebouw worden gesloopt en in vroeg-17e-eeuwse stijl weer opgebouwd naar een ontwerp van stadsarchitect [[Lucas Christiaan Dumont|L.C Dumont]]. De oorspronkelijke plattegrond, de toegangspoort en het hoofdgebouw met de oude eetzaal, de regentenkamers en de ziekenzaal van de oude mannen blijven gehandhaafd. Op 14 mei 1913 werd het als museum geopend. Het werd genoemd naar Haarlems beroemdste kunstenaar: Frans Hals.