Shan shui: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
→Qing-dynastie: gebruikelijke namen |
||
Regel 31:
Tijdens de [[Qing-dynastie]] (1644–1911) werd de traditionele schilderstraditie in stand gehouden door vertegenwoordigers van de orthodoxe school. De 'Vier Wangs' behoorden tot de belangrijkste schilders van de eerste periode en worden bovendien gerekend tot de [[Zes Meesters van de vroege Qing-periode]]. De eerste van hen, [[Wang Shimin]] (1592–1680), leerde de ''shan Shui''-schilderkunst van Dong Qichang. Hij schilderde in navolging van Dong in de weidse, ontspannen stijl van Huang Gongwang. Ook [[Wang Jian]] (1598–1677), die slechts kort in de leer was bij Dong, was een landschapsschilder in de Yuan-traditie. Met name de overige twee Wangs, [[Wang Hui]] (1632–1717) en [[Wang Yuanqi]] (1642–1715), worden gerekend tot de kundigste en origineelste landschapsschilders van de vier. Zij bestudeerden en volgden nauwgezet de Song- en Yuan-meesters en hielden zo, net als Dong in de Ming-periode, de traditie van ''shan shui'' in stand.
Niet alle landschapsschilders uit de Qing-periode waren conservatief als die van de orthodoxe school. Veel Ming-loyalisten verlieten het hof en werden zwervers, monniken of kluizenaars. Een toonaangevende groep van dergelijke 'excentriekelingen' waren de '[[Vier Monniken]]'; bekend om hun landschappen in een persoonlijke, expressieve, niet aan conventies gebonden stijl.
=== Moderne tijd ===
| |||