Ming-dynastie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 275:
===Schilderkunst===
{{Zie ook|Zie ook [[Lijst van Chinese kunstschilders]]}}
De hoofse schilderkunst in Beijing borduurde voort op tradities die ontwikkeld waren tijdens de Song-dynastie. [[Vogel- en bloemschildering|Bloemen, vogels]] en ''[[shan shui]]''-landschappen in de stijl van Song-meesters als [[Ma Yuan]] (ca. 1160/1165 - 1225) en [[Xia Gui]] (actief tussen 1195 en 1224) waren de norm. Typerend voor deze stijl waren de sterke contrasten tussen licht en donker en tussen horizontale en verticale objecten in het landschap. Technische perfectie en conformisme waren aan het hof belangrijker dan individuele creativiteit. Een schilder die niet kon aarden binnen de benauwende conventies van het hof was [[Dai Jin]] (1388-1462). Hij keerde na een conflict met de toezichthouders terug naar zijn geboortestad Hangzhou waar hij de [[Zhe-school]] (''zhe pai'') oprichtte. Schilders van deze school waren beroepsschilders die de traditionele Song-thema’s op een vrijere manier vormgaven.
De [[Wu-school]] (''wumen pai'') bestond - in tegenstelling tot de professionele Zhe-school - uit ambteloze, schilderende literaten die een contemplatieve en idyllische levenswijze nastreefden. Liefde voor de natuur en tuinen speelden een belangrijke rol in hun werk, evenals het uiting geven aan een persoonlijke stijl. Prominente vertegenwoordigers van deze school waren [[Shen Zhou]] (1427-1509) en [[Wen Zhengming]] (1470-1559). Voor deze kunstenaars was hun poëzie en kalligrafie minstens zo belangrijk als hun schilderkunst.
| |||