Jo Bonfrère: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Linkfix, geen link naar dp’s, help mee!!
Diamantino (overleg | bijdragen)
Regel 4:
Als speler was Bonfrère voor [[MVV Maastricht|MVV]] in [[Maastricht]] actief. Later speelde hij in [[België]] voor [[Beerschot VAC]].
 
Zijn loopbaan als trainer begon in 1985 als assistent bij [[Roda JC Kerkrade|Roda JC]] in [[Kerkrade (plaats)|Kerkrade]]. In de seizoenen 1988/89, 1989/90 en opnieuw in 1992/93 was Bonfrère trainer bij het Belgische [[KFC Verbroedering Geel]]. In 1996 leidde hij het Olympische team van [[Nigeria (land)|Nigeria]] naar de gouden medaille op de [[Voetbal op de Olympische Zomerspelen 1996|Olympische Zomerspelen 1996]] in [[Atlanta]]. Als bondscoach was hij daarna actief in [[Qatar]], opnieuw in Nigeria en daarna in de [[Verenigde Arabische Emiraten]]. Na een korte periode bij de club [[Al Wahda]] uit [[Abu Dhabi (stad)|Abu Dhabi]] was hij in het seizoen 2002/03 trainer bij de [[Egypte (land)|Egyptische]] club [[Al-Ahly]] uit [[Caïro (stad)|Caïro]], waar hij ontslagen werd nadat hij op de laatste speeldag het kampioenschap alsnog uit handen moest geven.
 
Onder leiding van Bonfrère won [[Nigeriaans voetbalelftal|Nigeria]] de gouden medaille bij de [[Voetbal op de Olympische Zomerspelen 1996|Olympische Zomerspelen 1996]] in [[Atlanta]]. Hij deed tijdens het toernooi een beroep op twee dispensatiespelers: verdediger [[Uche Okechukwu]] (28) van [[Fenerbahçe SK|Fenerbahçe]] en middenvelder [[Emmanuel Amunike]] (25) van [[Sporting Lissabon]]. Laatstgenoemde nam de winnende treffer (3-2) voor zijn rekening in de finale tegen [[Argentijns voetbalelftal|Argentinië]].
 
"Ik heb heel hard gewerkt om ze goed te laten voetballen, om discipline in het elftal te krijgen en ze de bereidheid bij te brengen om voor elkaar te werken", vertelde hij twee jaar later in een interview met [[de Volkskrant]]<ref>[http://www.volkskrant.nl/sport/de-held-van-nigeria-vergeten-in-limburg~a462638/ De held van Nigeria vergeten in Limburg], Volkskrant, 4 juni 1998</ref>. "Dat is een enorme klus geweest. Elke dag weer schreeuwen, misschien wel honderd keer op een dag trainingen stilleggen als een speler ging lopen met de bal terwijl een ander vrijstond. Maar uiteindelijk willen ze hard werken en dan kun je door hele dikke muren heengaan."
 
Als bondscoach was hij daarna actief in [[Qatar]], opnieuw in Nigeria en daarna in de [[Verenigde Arabische Emiraten]]. Na een korte periode bij de club [[Al Wahda]] uit [[Abu Dhabi (stad)|Abu Dhabi]] was hij in het seizoen 2002/03 trainer bij de [[Egypte (land)|Egyptische]] club [[Al-Ahly]] uit [[Caïro (stad)|Caïro]], waar hij ontslagen werd nadat hij op de laatste speeldag het kampioenschap alsnog uit handen moest geven.
 
In juni 2004 werd hij door de voetbalbond van [[Zuid-Korea]] aangesteld als bondscoach en werd daar de opvolger van [[Humberto Coelho]]. Bonfrère leidde samen met zijn assistent [[Robert Jaspert]] het team naar het [[Wereldkampioenschap voetbal 2006|WK 2006]], maar trad op 23 augustus 2005 terug, nadat fans en media zich na een reeks nederlagen tegen hem gekeerd hadden. Hij werd opgevolgd door [[Dick Advocaat]].