Sturmabteilung: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→1933 - 1934 Hoogtepunt en einde als machtsfactor: overbodige zinsnede |
|||
Regel 32:
De 'socialistisch' georiënteerde Ernst Röhm en zijn staf gingen Hitler steeds meer irriteren, vooral na de machtsovername van de laatste in 1933. Hitler had de steun van het leger en de industriëlen nodig en kon Röhm's ideeën niet gebruiken. De SA, die doorhad dat de 'sociale revolutie' uitbleef, ging zich van de Führer distantiëren. Gefrustreerde SA-mannen vielen een enkele keer zelfs de SS of NSDAP-kantoren aan.
Hitler besefte dat de SA en Röhm toch wel ergens tegemoet moesten worden gekomen en benoemde Röhm tot minister zonder portefeuille. Dit werkte echter averechts daar Röhm nu openlijk ging beweren dat dit de eerste stap was tot de vorming van een 'SA-ministerie', dat in de toekomst wellicht het ministerie van Oorlog zou overnemen. Het leger maakte zich hier grote zorgen over. Verder was de SA benoemd tot hulppolitie in [[Pruisen]] door toedoen van [[Hermann Göring]], waar ze extreem gewelddadig optraden jegens joden, communisten, socialisten en andere werkelijke of vermeende tegenstanders. Uiteindelijk werd deze bevoegdheid de SA weer afgenomen; niet wegens het geweld, maar omdat men beducht was voor een te grote macht van de SA.
In de lente van 1934 was de SA met 4 miljoen man veel groter dan de NSDAP zelf. Zij beschikte over een eigen blad, ''SA-Mann'', dat in plaats van Hitler, Röhm begon te bewieroken als leider. Hitler zag ook dit met steeds meer onvrede aan want hij kon uiteraard geen tweede Führer naast hemzelf dulden. De SA-mannen, van wie de meesten een jaar na de machtsovername nog steeds werkloos waren, waren begin 1934 niet te houden. De 'sociale revolutie' bleef uit, ze waren en bleven werkloos en Hitler keerde zich tot het grootkapitaal. 'Adolf is verrot', zei Röhm eens in intieme kring, 'Hij gaat alleen nog maar met reactionairen om'. Een andere uitspraak die Röhm deed had betrekking op de sociale revolutie die 'desnoods zonder Hitler' zou worden doorgevoerd. Deze uitspraak, wellicht ongemeend in woede gedaan, werd door [[Viktor Lutze]] gehoord en aan Hitler overgebriefd. Deze besloot nu eindelijk de knoop door te hakken en de lastige concurrent, die steeds gevaarlijker leek te worden voor zijn positie, uit te schakelen nu het nog kon.
| |||