Metamorfosen (Ovidius): verschil tussen versies

In het laatste boek geeft Ovidius een filosofische onderbouwing, bij monde van de [[Griekse filosofie|Griekse filosoof]] en wiskundige [[Pythagoras]], die de leer van eeuwige verandering predikte: ''omnia mutantur, nihil interit'' – alles verandert, niets gaat tengronde. Alles in de [[heelal|kosmos]] is voortdurend in beweging, niets blijft gelijk, maar ook niets vergaat volledig.

 

Opvallend is dat Ovidius de goden niet als verheven afschildert, maar als gewone mensen met ieder hun eigen zwaktes en amoureuze verlangens. Ook de toon van het werk is eerder speels dan plechtstatig, zoals de tijdgenoot Vergilius in zijn epische verhalen gewoon was. Ovidius schreef de ''Metamorfosen'' echter wel volledig in de [[dactylische hexameter]], de traditionele versvorm voor een [[epos]].