William Wyndham Grenville: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Beschrijving bij afbeelding |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 21:
In 1791 werd hij benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken en bleef dit tot in 1801. Hij oefende deze functie in de lange periode van internationale spanningen die ontstaan waren na het uitbreken van de [[Franse Revolutie]]. Grenville speelde een belangrijke rol in het sluiten van noodzakelijke allianties zodat Engeland zich kon engageren op het Europese continent en om in Frankrijk een contrarevolutie te kunnen uitlokken. Dit beleid verkoos hij boven het uitbouwen van de marine en de focus op de kolonies, een beleid dat vaak door vorige regeringen werd uitgevoerd. Toen Pitt in 1801 door conflicten over de katholieke emancipatie ontslag nam als premier, dacht Grenville na over een eventuele onderhandelde vrede met Frankrijk, die hij na de [[Act of Union (1800)|Act of Union]] van Ierland en Groot-Brittannië zeer noodzakelijk vond.
In 1802 sloot de nieuwe premier [[Henry Addington]] met Frankrijk de [[Vrede van Amiens]]. Grenville was niet tevreden met dit vredesakkoord en sloot zich aan bij de oppositie, waar hij nauw samenwerkte met Whig-leider Charles James Fox. Voortaan zou hij niet meer in een regering stappen als Fox niet in de regering zetelde. Nadat Pitt de Jongere, die in 1804
De grootste verwezenlijking die deze regering uitvoerde was het verbieden van slavenhandel in 1807, waarvan Grenville, die al jarenlang een tegenstander van slavenhandel was, het parlement overtuigde. In maart 1807 viel de regering toen Grenville met koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]] botste over het wetsvoorstel om katholieken in het leger toe te laten tot de rang van generaal.
| |||