Eenheidswet: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nieuwe feiten en bron toevoegen |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Senaat - Koppeling(en) gewijzigd naar Senaat (België) |
||
Regel 12:
De voorstellen van de regering-Eyskens mochten op felle weerstand rekenen. Vooral vanuit socialistische hoek gingen de vakbonden hevig tekeer. Het verzet tegen het voorstel werd geleid door de Waalse vakbondsleider [[André Renard]]. Gedurende vier weken werden eind december [[1960]] en begin januari [[1961]] door grootschalige [[staking|stakingsacties]] grote delen van de economie in Wallonië en in mindere mate in [[Vlaanderen]] lamgelegd. Dat laatste omdat het [[Algemeen Christelijk Vakverbond]] (ACV) (mede onder druk van kardinaal Van Roey) de acties niet helemaal ondersteunde. Triest hoogtepunt waren de gewelddadige confrontaties tussen de [[rijkswacht]] en demonstranten, waarbij in totaal vier doden vielen.<ref>[http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/economie/1.924087]</ref>
Uiteindelijk werd op 13 januari [[1961]] de Eenheidswet in de [[Kamer van Volksvertegenwoordigers]] goedgekeurd door de meerderheid van liberalen en christendemocraten (6 liberalen stemmen tegen, 1 CVP'er onthoudt zich) tegen een oppositie van socialisten en communisten. Een maand later keurde ook de [[Senaat (België)|Senaat]] het wetsontwerp goed. Om een verdere escalatie van het conflict te vermijden, hadden de socialisten o.l.v. [[Joseph-Jean Merlot]] en [[Achille Van Acker]] zich eerder al tijdens gesprekken met de regering akkoord verklaard de stakingen te stoppen en de eenheidswet zonder incidenten te laten goedkeuren. In ruil zou de regering daarna overgaan tot de ontbinding van het Parlement en het uitschrijven van nieuwe verkiezingen. Na de goedkeuring van de eenheidswet roept [[Belgische Socialistische Partij|BSP]] haar militanten dan ook op om de verschillende stakingsacties te beëindigen. Na vijf weken staking en nog enkele schermutselingen in de harde stakerskernen van Luik en Charleroi, is de [[algemene staking]] op 23 januari zo goed als overal in het land afgelopen.<ref>[http://www.marx.be/nl/content/de-socialisten-de-oppositie-wat-kan-de-geschiedenis-ons-hierover-leren Lerouge, Herwig, De socialisten in de opositie. Wat kan de geschiedenis ons hierover leren?, Marxistische Studies nr. 108, Imast]</ref>
De gevolgen waren niettemin groot: de positie van de regering-Eyskens was verzwakt en de regeringspartners waren het oneens over de uitvoeringsmodaliteiten. Uiteindelijk boden de liberale ministers op 17 februari 1961 hun ontslag aan de [[koning (titel)|koning]] aan en werden [[Belgische verkiezingen 1961|verkiezingen georganiseerd op 26 maart 1961]]. De daaropvolgende [[centrum-links|'travaillistische']] [[regering Lefevre-Spaak]] zal, ditmaal met de BSP in de meerderheid, de Eenheidswet toch, zij het gefaseerd, uitvoeren.
| |||