Hendrik I van Lotharingen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Witger (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
'''Hendrik I van Lotharingen''' (? - [[Echternach (stad)|Echternach]], [[297 julimaart]] [[10601061]]) was [[paltsgraaf]] van [[Hertogdom Lotharingen|Lotharingen]] van 1045 tot 1060, uit het geslacht der [[Ezzonen]]. Als paltsgraaf volgde hij kinderloze [[Otto II van Zwaben]] op.
 
Hij was de zoon van Hezzelin, graaf in de [[Zülpichgouw]] en neef van paltsgraaf [[Ezzo van Lotharingen]], vader van Otto. Van de geschiedsschrijvers kreeg hij verschillende bijnamen toegewezen: ''Furiosus'' ("de razende", maar ook: "de waanzinnige"), omdat hij op 17 Juli 1060 op de burcht van [[Cochem]] zijn vrouw vermoordde, en ''Monachus'' ("de monnik") omdat hij in het klooster geplaatst werd om zich te laten behandelen voor zijn mentale toestand.
 
Omstreeks 1048 trouwde hij met Mathilde van LotharingenVerdun, dochter van [[Gozelo I van Verdun|Gozelo]], hertog van [[Neder-Lotharingen]] uit het geslacht [[Wigerik]], en zuster van [[Paus Stefanus IX (X)|paus Stefanus IX]]. Hun enige kind was [[Herman II van Lotharingen]], die zijn vader in 1064 zou opvolgen als paltsgraaf van Lotharingen.
 
Kort na 1058 vertoonden zich de eerste tekenen van zijn geestesziekte, waarop hij werd gedwongen zich in de [[abdij van Gorze]] te laten behandelen. Toen hij hoorde dat zijn vrouw een affaireverhouding had met een van zijn familieleden ontsnapte hij uit Gorze, ging naar Cochem en vermoordde zijn vrouw met een bijl. Hendrik werd hierop permanent opgesloten, dit keer in de [[abdij van Echternach]], waar hij op 297 julimaart 10601061 overleed.
 
De aartsbisschop van Keulen [[Anno II]] nam tijdens de minderjarigheid van Herman II het regentschap waar, tot deze in 1064 het ambt van zijn vader overnam als paltsgraaf.