Quetzalcoatlus: verschil tussen versies

Het superooievaarmodel is in 2008 verdedigd door [[Darren Naish]]. Het ontbreken van een S-vormige nek werd volgens hem gecompenseerd door een speciale lichaamshouding tijdens het voeden, waarbij romp en nek tezamen, een stijf geheel vormend, als een gigantische hamer toesloegen. Naish is een voorstander van het condormodel bij de vlieghuid, als aanpassing aan een levenswijze als voedselverzamelaar in ver uit elkaar liggende kleine stroompjes en plassen; als er een leeggegeten was zweefde het dier zonder veel energieverlies naar een volgende. Cunningham is nog een voorstander van de gedachte dat ''Quetzalcoatlus'' een viseter was, aangezien zijn berekeningen wijzen op een erg slanke vleugel. De sterke maar flexibele gewrichten in de vleugelvinger ziet hij als een veiligheidsmechanisme bij het per ongeluk raken van het wateroppervlak tijdens de vlucht.

[[Bestand:Quetzalcoatlus 1.JPG|thumb|280px|Een model van ''Quetzalcoatlus'' op de grond; de gehurkte houding van de benen en de gespreide houding van de vleugels zijn niet realistisch]]

 

De lagen waarin ''Quetzalcoatlus'' gevonden werd, behoren tot het laatste Maastrichtien en zijn dus afgezet vlak voor de catastrofe, de [[K-T-overgang]], die 66 miljoen jaar geleden de meeste grote dieren uitroeide. ''Quetzalcoatlus'' kan een van de slachtoffers geweest zijn en daarmee een van de laatste pterosauriërs, de tijd- en plaatsgenoot van andere reuzen als ''[[Tyrannosaurus]]'' en ''[[Torosaurus]]''.