Hendrik III van Bar: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 6:
* Eduard I (1296 - 11 november 1336 in [[Famagusta (stad)|Famagusta]]), graaf van Bar
* Johanna (- 31 augustus 1361), ∞ John de Warenne, 7e Earl of Surrey (- 1347)
In [[Geraardsbergen|Grammont]] trad Hendrik op 25 december 1296 toe tot de tegen Frankrijk gerichte alliantie van graaf [[Gwijde van Dampierre|Guido I van Vlaanderen]] samen met de koningen Adolf van Nassau en Eduard I van Engeland, alsook de hertogen [[Jan II van Brabant]] en [[Albrecht I (rooms-koning)|Albrecht I van Oostenrijk]].<ref>''Extraits de la Chronique attribuée a Jean Desnouelles, Abbé de Saint-Vincent de Laon.'', in ''[[Recueil des Historiens des Gaules et de la France]]'' 21 (1855), pp. 181–198, hier p. [http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k28914g/f272.item 184].</ref> Doch nadat Eduard I van Engeland en Adolf van Nassau de strijd slechts halfslachtig ondersteunden en Guido van Vlaanderen in oktober 1297 een wapenstilstand moest sluiten, stond Hendrik nu alleen tegen Frankrijk. Reeds in juni 1297 werd hij door Gaucher V de Châtillon bij Louppy-sur-Loison verslagen en geraakte tenslotte na een tocht in Champagne in 1299 in Franse gevangenschap. In het verdrag van [[Brugge]] van 1301 werd hij gedwongen, het Franse leengezag over al zijn bezittingen ten westen van de [[Maas]] te erkennen, waaronder ook zijn zetel van zijn macht [[Bar-le-Duc (plaats)|Bar-le-Duc]] (''Barrois mouvant''). De Franse grens schoof daarmee van de [[Marne (rivier)|Marne]] naar het oude Lotharingse gebied op, wat reeds in 1299 door koning Albrecht I in een bij [[Vaucouleurs]] overeengekomen akkoord met koning Filips IV van Frankrijk werd geaccepteerd. Als leengebied in het Heilig Roomse Rijk restte de graven van Bar de regio rond [[Pont-à-Mousson (plaats)|Pont-à-Mousson]], hetwelk onder Hendriks achterkleinzoon Robert I tot een markgraafschap werd verheven.
 
Na zijn vrijlating en het accepteren van het verdrag trok Hendrik naar Zuid-Italië, om daar koning [[Karel II van Napels]] tegen koning [[Frederik II van Sicilië]] te ondersteunen. In de strijd tegen deze laatste werd hij verwond en hij stierf kort daarop.