Herta Müller: verschil tussen versies

| website =

}}

 

Müller stamt uit een etnisch Duitse familie uit het [[Banaat]]. In die streek studeerde zij Duitse en Roemeense taal- en letterkunde aan de Universiteit van het Westen (''Universitatea de Vest'') van [[Timişoara]]. Ze onderhield contacten met de dissidente ''Aktionsgruppe Banat'' en werd sindsdien door de [[Securitate]] gevolgd. Na haar studie werkte ze enkele jaren als vertaalster in een [[machinefabriek]], totdat ze er werd ontslagen na haar weigering om met de Securitate samen te werken. Ze debuteerde in 1982 met de verhalenbundel ''Niederungen'', die in Roemenië alleen gecensureerd kon verschijnen. Op haar tweede bundel, ''Drückender Tango'', volgde een publicatieverbod. In 1987 verliet ze Roemenië, samen met haar toenmalige echtgenoot, de schrijver Richard Wagner, en vestigde zich in West-Duitsland, waar de volledige versie van ''Niederungen'' in 1984 al was verschenen, evenals haar eerste roman, ''Der Mensch ist ein großer Fasan auf der Welt'' (1986). Daar bouwde ze verder aan een oeuvre dat vooral het dagelijks leven onder de dictatuur behandelt. In 1987 was de verhalenbundel ''Barfüßiger Februar'' haar eerste werk dat in een Nederlandse vertaling verscheen.

 

In 1987 trad ze toe tot de Duitse [[PEN-club]], die ze in 1997 verliet, omdat deze was samengegaan met de DDR-afdeling. Ze kantte zich ook tegen de ''Landsmannschaft'' van de [[Banaat-Zwaben]] in Duitsland, die zich in haar ogen door de Securitate liet gebruiken, en wees op de continuïteit tussen de Securitate en de huidige Roemeense geheime dienst<ref>Herta Müller (2009), [http://www.zeit.de/2009/31/Securitate ''Die Securitate ist noch im Dienst'']. Die Zeit, 28 juli 2009.</ref>

 

De Nobelprijsspeech die ze op 7 december 2009 in Stockholm uitsprak droeg de titel ''Elk woord weet iets van de vicieuze cirkel''.<ref>''Jedes Wort weiß etwas vom Teufelskreis''</ref>

 

== Werk ==