Jozef Van Roey was de oudste zoon van Stanislas Van Roey (1844-1929) en Anna Maria Bartholomeus (overleden 1914). Hij bracht zijn jeugdjaren door in de Schranshoeve in Vorselaar en studeerdeging aannaar het college van [[Herentals]], en het [[kleinseminarie|klein]]- en [[Seminarie|grootseminarie]] van [[Mechelen (stad)|Mechelen]]. enHij studeerde [[theologie]] aan de [[Katholieke Universiteit Leuven]]. Na zijn wijding tot [[priester#Katholieke Kerk|priester]] op [[18 september]] [[1897]], doceerde hij van [[1899]] tot [[1926]] [[moraal]]theologie en [[dogmatiek]] aan de Leuvense [[universiteit]]. In [[1907]] werd hij [[vicaris-generaal]] van het bisdom. In die hoedanigheid was hij in [[1920]] verantwoordelijk voor de organisatie van het [[concilie|Vierde Provinciaal Concilie]] te Mechelen. Aan de [[Mechelse gesprekken]], die tussen [[1921]] en [[1925]] plaatsvonden met de [[Anglicaanse Kerk|anglicanen]] nam Van Roey deel als theologisch expert binnen de katholieke delegatie.
