Grigori Raspoetin: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 88:
Zijn aanhang onder de aristocratie, en dan met name het vrouwelijke deel, groeide snel. Raspoetin had dan ook een grote schare bewonderaars. Verschillende vrouwen onderhielden hem zodat hij in welstand kon leven. Een van deze dames was Olga Lochtina, een aristocrate die ziek was, genezen werd en vervolgens besloot Raspoetin te dienen. Zij nodigde hem uit bij hen te wonen gedurende zijn verblijf in Sint-Petersburg.
Hij maakte pas begin november [[1905]]<ref name="Irimia" /> contact met de tsaar en zijn vrouw tijdens een bezoek aan [[Militza van Montenegro]]. Op 2 augustus 1905 was [[Meester Philippe]], de vorige spirituele raadgever van de tsaar, overleden. Hij maakte hier handig gebruik van om diens plaats in te nemen. In 1907 werd Raspoetin in het paleis uitgenodigd omdat tsarevitsj Aleksei Nikolajevitsj, de zoon van de tsaar, ten gevolge van [[hemofilie]] een bloeduitstorting had. Dat de jongen aan hemofilie leed was aan niemand bekend. Raspoetin "genas" de jongen met zijn helende krachten, maar waarschijnlijker is dat hij het deed door een aantal reguliere medicijnen, zoals [[aspirine]], desastreus voor een hemofiliepatiënt, te verbieden. Hij wist zo het vertrouwen te winnen van Aleksandra Fjodorovna, de tsarina. Over de redenen achter de effectiviteit van de 'behandelingen' wordt nog steeds druk gespeculeerd. Hoe het ook zij, iedere keer wanneer Raspoetin bij de tsarevitsj werd geroepen, voelde de jongen zich vrij snel daarna een stuk beter. Met het vertrouwen nam ook de invloed aan het hof sterk toe. Raspoetin vroeg toestemming om zijn naam te wijzigen, want er woonden twintig andere mensen in het dorp die Raspoetin heetten; tsaar [[Nicolaas II van Rusland|Nicolaas II]] stemde toe.
Zijn alsmaar toenemende populariteit en unieke status aan het hof waren een bron van jaloezie. Hij werd beschuldigd van verkrachting (onder andere van een non) en een bezoek aan de slaapkamer van de kinderen van de tsaar. De monnik Iliodor en bisschop Hermogen eisten van Raspoetin dat hij berouw toonde voor zijn immorele handelingen, anders zouden ze met een lijst van Raspoetins misdaden naar de tsaar gaan. Raspoetin weigerde en zorgde ervoor dat Iliodor en Hermogen in 1911 gevangengezet werden in een klooster. Uit wraak liet Iliodor de briefwisseling tussen de tsarina en Raspoetin uitlekken aan de pers.<ref>Orlando Figes: ''Tragedie van een volk: De Russische Revolutie 1891 - 1924''; 1996; tweede druk 2008; blz. 62 tot 65.</ref> In de gepubliceerde brieven verklaarde de tsarina haar afhankelijkheid van Raspoetin en er werd een nieuw onderzoek opgezet naar zijn achtergrond en ideeën. Om escalatie van het conflict te vermijden, ging hij op pelgrimstocht naar het Heilige land.
| |||