Economie van Zweden: verschil tussen versies

 

In het midden van de [[19e eeuw]] was de '''economie van Zweden''' nog grotendeels gebaseerd op landbouw. [[Zweden]], dat in de [[17e eeuw]] een dominante rol gespeeld had, was destijds een van de armste landen van Europa. Hierdoor kwam er een grote [[emigratie]] opgang van Zweden die een beter bestaan zochten in andere landen zoals de [[Verenigde Staten]]. Zweden was zich ervan bewust geworden dat het, zeker vergeleken met Rusland, te klein was om militair veel te bereiken. Het zou niettemin sterk profiteren van de [[Industriële revolutie]], die toen begon.

De jaren 1980 brachten wel voorspoed, maar aan het einde van dat decennium stortte de onroerend-goedmarkt in. De banken, die met oninbare leningen kampten, konden de industrie niet meer steunen. In de jaren 1991, 1992 en 1993 kromp de economie. De Zweden realiseerden zich dat zij boven hun stand leefden en dat hun kleine, op export gerichte land het zich niet kon veroorloven om veel hogere loonkosten te hebben dan de concurrentie. Onder Minister van Financiën [[Göran Persson]] (later premier) werd aan herstel gewerkt. In 1995 trad Zweden toe tot de [[Europese Unie]], na een referendum in 1993. In de jaren negentig stootten grote Zweedse bedrijven als [[AB Volvo]] en [[Saab]] onderdelen, in beide gevallen de personenauto-divisie, af aan buitenlandse concerns, om zich meer op de kernactiviteiten te richten.

 

De Zweedse economie is georiënteerd op de [[export]]. Een aantal voorname Zweedse exportproducten zijn hout/houtproducten, ijzer, elektriciteit en auto's. De belangrijkste handelspartners van Zweden zijn [[Noorwegen]], [[Finland]], [[Denemarken]], de [[Verenigde Staten]], het [[Verenigd Koninkrijk]] en [[Duitsland]].

 

{{Navigatie economie landen Europa}}