Tostig Godwinson: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 4:
Tostig Godwinson had nog twee andere broers '''Gyrth''' en '''Leofwine'''. Hij was van mening dat zijn broer Harold [[meineed]] had gepleegd tegenover hertog [[Willem de Veroveraar|Willem van Normandië]], maar dat hij dan méér recht had op de troon dan [[Harold II van Engeland]] en zeker méér dan de Normandische "[[buitenechtelijk kind|bastaard]]". Daarom was er strijd tussen de broers. Tostig had tenslotte geen gedwongen [[eed]] hoeven afleggen.
 
==Slag vanbij Stamford Bridge==
Tostig was enige tijd ''Earl of [[Graafschap Northumbria|Northumbria]]'' maar hij werd verdreven door opstandelingen. Omdat hij zijn afzetting door koning [[Eduard de Belijder]] niet aanvaardde werd hij eind 1065 [[ballingschap|verbannen]] en vluchtte naar het hof van zijn zwager, graaf [[Boudewijn V van Vlaanderen|Boudewijn V]] van [[Vlaanderen]]. Daar ronselde Tostig een leger. Tostig sloot zich met zijn vloot bij de [[Vikingen|Vikings]] aan. Zijn Vlamingen en Hardrada's Vikingen hadden lelijk huis gehouden aan de Engelse kust, maar werden verdreven. Tostig vluchtte in 1066 naar [[Schotland]], waar hij contact zocht met [[Harald III van Noorwegen]] en zich bij hem aansloot. Na hun landing bij de [[Humber (rivier)|Humbermonding]], trokken ze het binnenland in. Bij [[Slag vanbij Stamford Bridge|Stamford Bridge]] werden ze gedwongen slag te leveren tegen koning Harolds leger. Tostig en Harald III hadden hem daar niet verwacht.
 
Toen de Vikingkoning Harald ''Hardrada'' sneuvelde, raakten de invallers in paniek. Zijn [[skald (Noordse hofdichter)|skald]], Thiodolf, knielde naast hem en nam het hoofd van de koning op zijn schoot en zong een treurige ballade te midden van de strijd. Graaf Tostig nam de koninklijke Noorse banier en in de verwarring riep hij de strijders terug tot de strijd. De Engelse koning Harold had hem al toegeroepen zich over te geven, maar Tostig was veel te trots om zich aan zijn koninklijke broer te onderwerpen. Onmiddellijk reageerden de Angelsaksische boogschutters en schoten een ware pijlenregen af naar de Noren en de Vlamingen. Tostig werd dodelijk getroffen. De overlevenden vluchtten naar de kust, die weinigen van hen hebben bereikt. De boeren in de omtrek hadden hun woede gekoeld op hun [[Vikingschip|drakars]] op het strand en uit [[wraak]] de schepen in brand gestoken.