Belastingparadijs: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 9:
* lage of in het geheel geen belasting op vermogen, vermogenswinst en inkomen uit vermogen van particulieren of algehele lage tarieven
 
Vanouds worden landen als [[Andorra]], [[Monaco]], [[Marshall Eilanden]], [[Panama]] en [[Nederlandse Antillen]] in relatie gebracht met het begrip belastingparadijs. Ook landen als [[Nederland]] of de [[Verenigde Staten van Amerika|de VS]] worden door sommigen als belastingparadijs aangeduid, omdat bepaalde faciliteiten een aanzuigende werking heeft op buitenlandse bedrijven. Of daarmee ook direct sprake is van een belastingparadijs is echter op dit moment geen algehele overeenstemming.
 
* De OECD had in 2000 een lijst opgesteld met 38 landen die als belastingparadijs zouden moeten worden beschouwd. Inmiddels hebben al die landen maatregelen getroffen of toezeggingen daartoe gedaan, waardoor de lijst op dit moment (december 2016) geen landen meer bevat <ref>[http://www.oecd.org/countries/monaco/listofunco-operativetaxhavens.htm website OECD]</ref>.
Regel 15:
* Op 8 november 2016 zijn de EU ministers overeen gekomen criteria op te stellen voor de bepaling of sprake is van een belastingparadijs. Ingaande 2017 zullen jaarlijkse lijsten worden opgesteld met deze landen <ref>[https://euobserver.com/economic/135828 EU Observer: EU takes first step on tax haven blacklst]</ref>.
* Oxfam-Novib heeft in 2016 aandacht gevraagd voor de gevolgen van het Nederlandse belastingregime voor ontwikkelingslanden. In die publicatie wordt Nederland als belastingparadijs betiteld <ref>[http://www.oxfamnovib.nl/Redactie/Downloads/Rapporten/Nederland_belastingparadijs.pdf Oxfam Novib: Nederland belastingparadijs]</ref>
* in 2016 heeft de zogenaamde [[Panama]]route veel aandacht gekregen vanwege de [[Panama Papers]]
 
Belastingparadijzen kunnen landen zijn die slechts weinig economisch potentieel bezitten of sterk afhankelijk zijn van de [[dienstensector]]. Nauru is een geval apart. Vroeger was door de inkomsten uit fosfaatwinning een hoge belastingheffing helemaal niet nodig. Sterker nog: veel voorzieningen van de overheid waren gratis. Nu is het fosfaat op en probeert Nauru als belastingparadijs te overleven.
Regel 22 ⟶ 23:
De [[OESO]]-landen zien dit vaak met lede ogen aan. Ze proberen op verschillende manieren hun wetgeving aan te passen, zodat het voor bedrijven en particulieren moeilijker wordt hun belastingstelsel te ontduiken. Zo kent Nederland een ruim woonplaatsbegrip, en hebben Frankrijk en de Verenigde Staten CFC-wetgeving ingevoerd. Amerikaanse [[nationaliteit|staatsburgers]] zijn ongeacht hun woonplaats belastingplichtig in de Verenigde Staten. Ook kan een land ervoor kiezen geen belastingverdrag met een als belastingparadijs te beschouwen land te sluiten. In het uiterste geval komt het wel eens tot economische sancties. Ook in OESO-verband zet men belastingparadijzen onder druk om hun stelsels aan te passen. Frankrijk ging in 1962 eenvoudiger te werk: het land dreigde Monaco's waterleiding af te sluiten, tenzij Monaco de fiscale voordelen voor Franse onderdanen terugnam.
 
Gunstige belastingregimes gaan vaak hand in hand met een soepel vennootschapsrecht, waarmee men makkelijk een vennootschap op kan richten. Soms hanteert men zelfs vrij creatieve rechtsvormen, zoals de [[Protective Cell Company]] ([[Jersey]]). Ook wordt het soms gecombineerd met een strikt [[bankgeheim ]]. Nadeel is dat dit ook veel misbruik uitloktkan uitlokken, waardoor veel belastingparadijzen een "crimineel" imago hebben gekregen.
 
==Nederlandse vennootschapsbelasting==
In de Nederlandse [[wet op de vennootschapsbelasting 1969]] (kortweg Wet VPB 1969) zijn diverse regelingen opgenomen waarbij misbruik van constructies met belastingparadijzen binnen concernverband wordt bestreden. In die regelingen wordt geen eenduidige terminologie gebruikt. Zo wordt er gerefereerd aan ''een tarief dat naar Nederlandse maatstaven redelijk is'' (artikel 10a Wet VPB 1969) of aan ''een naar Nederlandse begrippen reële heffing'' (artikel 13 lid 11a Wet VPB 1969). Door de [[jurisprudentie]] wordt een belastingdruk van 10% doorgaans als redelijk beschouwd.
 
 
==Zie ook==
*[[Panama Papers]]
 
{{appendix}}