December 1940 richt de gewezen marineman [[Iman Jacob van den Bosch]] in Eindhoven de verzetsgroep ''Tromp'', met het bijbehorende ''Tromp Fonds'' op. Hij werkt dan als directeur bij de buitenlandse expeditiedienst van Philips. Doel van de groep was het financieel steunen van de gezinnen van de Nederlandse zeevarenden die na het begin van de oorlog in dienst van de geallieerden waren gekomen. Dat waren er ca. 18.000. Op last van de Duitse bezetter wordt in april 1941 aangekondigd dat het betalen van gelden aan gezinnen van zeevarenden in dienst van de geallieerden zal worden stop gezetstopgezet. Door kapitein ''Abraham Filippo'', gezagvoerder bij de [[Holland-Amerika Lijn]], werd daarna een steunfonds opgericht waaruit uitkeringen aan de betrokken gezinnen gedaan konden worden. Deze organisatie kreeg de naam de [[Zeemanspot]] mee. Bij de oprichting van plaatselijke hulpcomités vond hij een enthousiaste medewerker in de bankier en oud koopvaardijofficier [[Walraven van Hall]], kortweg Wally. In oktober 1941 wordt het Duitse besluit geëffectueerd.<ref>[http://irs.ub.rug.nl/ppn/299333221 Johan van der Wal, ''We vieren het pas als iedereen terug is''], Proefschrift, Universiteit Groningen, 2007</ref> De achtergebleven gezinnen konden vanaf dan alleen nog aanspraak maken op een minimale steun volgens de normen van Maatschappelijk Hulpbetoon. In Nederland ontstonden in de eerste jaren van de oorlog vele van dit soort verzetsgroepen. Zij zamelden contant geld in en verdeelden dat later onder de zeemansgezinnen. Omdat er ook behoefte was aan materiële ondersteuning hebben [[Jan Verschure]] uit [[Hilversum]] en [[Jan Bottema]] het ''Natura Apparaat'' in het leven geroepen. Zij waren beiden inspecteurs van de Rijksverkeersinspectie en konden dus over een auto beschikken. Begin 1942 kwam er een contact tussen deze verschillende groepen tot stand. Van den Bosch en van Hall wisten deze groepen samen te voegen onder de mantel van het Nationale Steun Fonds.<ref>Het Nationaal Steunfonds en de financiering van het verzet 1941-1945. Door Prof. Mr. P. Sanders. Uitgeverij Nijhoff, 1960</ref> In de loop van 1942 bleek dat er ook andere groepen mensen waren die hulp nodig hadden. Dit gold bijvoorbeeld voor ondergedoken joden en gezinnen van ondergedoken beroepsofficieren. Later kwamen daar de gezinnen van mensen die ondergedoken waren, vanwege de verplichte aanmelding voor de arbeidsinzet bij. Na 17 september 1944 vormde de spoorwegstaking van 30.000 personeelsleden een extra belasting voor de NSF. De voortzetting van de staking is de verdienste van deze organisatie geweest.
