Antizionisme: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Knowalles (overleg | bijdragen)
→‎Antizionisme buiten het jodendom: Deze kopt dekt de strekking beter.
Knowalles (overleg | bijdragen)
Regel 5:
 
==Antizionisme versus antisemitisme==
[[Evelien Gans]], bijzonder hoogleraar hedendaags jodendom aan de Universiteit van Amsterdam, schreef in 2003 in een opinieartikel in [[Vrij Nederland]] dat volgens haar antisemitische, antizionistische én anti-Israëlische uitingen soms dwars door elkaar heen lopen, maar dat het onjuist is om antizionisme en antisemitisme per definitie op één hoop te gooien. Volgens Gans was antizionisme vóór de Tweede Wereldoorlog ook onder Joden de gewoonste zaak van de wereld, en is dit pas veranderd na de [[Holocaust]]. Gans betoogt dat antizionisme pas overgaat in antisemitisme indien "het zich bedient van identieke mechanismen, in dit geval van stereotypering en demonisering van Israël als zogenaamde ''collective Jew''". Hieronder verstaat zij dat "de joodse staat, impliciet of expliciet, wordt gebrandmerkt als de Duivel op Aarde, de moderne vermomming van de sluwe, machtige en rijke jood die over Oorlog en Vrede gaat". <ref>[http://www.niod.nl/sites/niod.nl/files/NIODGansAlmacht.pdf Evelien Gans: ''De Joodse almacht. Hedendaags antisemitisme''] Vrij Nederland, 29 november 2003</ref>
 
[[Robert Wistrich]], hoogleraar Europese en Joodse geschiedenis aan de [[Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem]] schreef in 2004 in een verklaring voor de [[Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties]] dat antizionisme een gevaarlijke en effectieve vorm van antisemitisme was geworden. Hoewel kritiek op Israël niet altijd antisemitisch is, zo stelde hij, leunt deze, afgezien uit welke hoek ze komt, steeds meer op antisemitische stereotypen, aangewakkerd door ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Zo stelde hij ook dat kritiek op Israël sinds 1948 steeds meer met kritiek op Joden gepaard gaat.<ref>[http://www.jcpa.org/phas/phas-wistrich-f04.htm ''Anti-Zionism and Anti-Semitism''] Jewish Political Studies Review, 2004</ref>