Versie van 22 dec 2016 16:38 bewerken FNAS (overleg \| bijdragen) 3.423 bewerkingen Gesorteerd op Say, wet van. Label: Visuele tekstverwerker ← Oudere bewerking		Versie van 22 dec 2016 17:54 bewerken ongedaan maken FNAS (overleg \| bijdragen) 3.423 bewerkingen Paragraaf over waardering toegevoegd. Label: Visuele tekstverwerker Nieuwere bewerking →
Regel 2: De '''Wet van Say''' stelt dat elk [[aanbod (economie)\|aanbod]] zijn eigen [[vraag (economie)\|vraag]] schept. Dit [[economie\|economische]] principe wordt toegeschreven aan de [[Frankrijk\|Franse]] zakenman, politicus en [[economie\|econoom]] [[Jean-Baptiste Say]] (1767-1832). ~~Een~~Onmiddellijk ~~centraal~~gevolg ~~element binnen~~van de wet van Say is dat een algehele [[~~recessie~~overproductiecrisis]] niet kan voorkomen: [[recessie\|recessies]] ontstaan niet door een gebrek aan vraag of aan [[geld]]. Hoe meer [[goed (economie)\|goederen]] (waar vraag naar is) er worden geproduceerd, hoe meer diezelfde goederen (aanbod) de vraag vormen naar andere goederen. Voorspoed zou dan ook vergroot moeten worden door de [[productie]] te stimuleren, niet de [[consumptie]]. Vanuit Says standpunt leidt het vergroten van de [[geldhoeveelheid]] simpelweg tot [[inflatie]]; meer geld om dezelfde hoeveelheid goederen te kopen representeert geen echte vergroting van de vraag. Voorspoed zou dan ook vergroot moeten worden door de [[productie]] te stimuleren, niet de [[consumptie]]. Vanuit Says standpunt leidt het vergroten van de [[geldhoeveelheid]] simpelweg tot [[inflatie]]; meer geld om dezelfde hoeveelheid goederen te kopen representeert geen echte vergroting van de vraag. == Says formulering == Regel 13 ⟶ 12: {{cquote\|Het is niet de overvloedigheid van geld maar de overvloedigheid van andere producten in het algemeen die voor verkopen kunnen zorgen. Geld speelt geen andere rol dan die van geleider in deze dubbele [[ruil (economie)\|ruil]]. Als de uitwisselingen klaar zijn zal men zien dat er met producten voor producten is betaald.}} Say was het oneens met ~~claims~~de stelling dat het slecht ging met bedrijven omdat mensen niet genoeg geld hadden en er dus meer geld gedrukt zou moeten worden. Say beargumenteerde dat de mogelijkheid om dingen aan te schaffen alleen verhoogd kon worden door een hogere productie. James Mill gebruikte de wet van Say als argument tegen hen die de economie ~~wilde~~wilden oppeppen met niet-productieve consumptie. Consumptie vernietigt rijkdom, in tegenstelling tot productie die de bron is van [[economische groei]]. De vraag naar een product bepaalt de prijs van een product, niet of het geconsumeerd zal worden. == Waardering == De wet van Say werd aangehangen door de meeste [[Klassieke economie\|klassieke]] en [[Neoklassieke economie\|neoklassieke economen]], James Mill, [[John Stuart Mill]] en [[David Ricardo]] voorop. Vroege kritiek kwam van [[Sismondi]], [[Thomas Malthus\|Malthus]] en [[Karl Marx\|Marx]]. Die laatste wees op de asymmetrie in transacties binnen een geldeconomie: in de dubbele ruil die Say beschreef, transformeert het bezit van de ene partij van een specifiek goed in geld, het universele ruilmiddel, terwijl dat van de andere partij van universeel specifiek wordt. De transformatie van specifiek naar universeel geniet natuurlijk de voorkeur, zodat in tijden van onzekerheid te verwachten is dat geld waar mogelijk opgespaard wordt; de consumptie stokt, ongeacht het aanbod.<ref>{{Citeer boek\|auteurlink=David Harvey\|auteur=David Harvey\|titel=Companion to Marx's Capital\|uitgever=Verso\|datum=2010\|bladzijdes=pp. 65-68\|ISBN=\|bezochtdatum=\|URLdatum=}}</ref> De [[crisis van de jaren 30]] toonde de mogelijkheid van een recessie door overproductie/onderconsumptie duidelijk aan. [[John Maynard Keynes\|Keynes]] kraakte de wet van Say in zijn [[The General Theory of Employment, Interest and Money\|''General Theory of Employment, Interest and Money'']], onder verwijzing naar Malthus, en de neoklassieke economie meer in het algemeen maakte plaats voor de [[Keynesiaanse economie\|keynesiaanse theorie]] met haar nadruk op vraagstimulering door overheidsuitgaven. In de jaren 70 maakt de wet van Say een zekere opleving mee in de waardering door [[Monetarisme\|monetaristen]] en [[Neoliberalisme (hedendaags)\|neoliberalen]]. == Zie ook == * [[Aanbodeconomie]] == Noten == <references /> {{DEFAULTSORT:Say, wet van}}

Wet van Say: verschil tussen versies