Versie van 19 dec 2016 12:11 bewerken Erbennn (overleg \| bijdragen) 24 bewerkingen Versie 48219892 van Michiel Hendryckx (overleg) ongedaan gemaakt. Zie overlegpagina ← Oudere bewerking		Versie van 20 dec 2016 10:29 bewerken ongedaan maken Antoine.01 (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 54.506 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 34: == Levensloop == === Jeugd === Reeds als tiener was hij geëngageerd in de [[Vlaamse Beweging]], meer bepaald in het [[Algemeen Diets Jeugdverbond]]. Als student geschiedenis aan de [[Katholieke Universiteit Leuven]] was hij bevriend met onder meer [[Frans Verleyen]] en [[Jaak Vandemeulebroucke]]. Met deze laatste was hij ook actief in de [[VNSU]], de [[Vlaams-Nationale Studentenunie]]. Hij werd in 1965 licentiaat in de moderne geschiedenis aan de KU Leuven met de verhandeling ''De Staten van West-Vlaanderen (1787-1791)''. In 1975 behaalde hij aan dezelfde universiteit een doctoraat in de geschiedenis met de verhandeling ''Een Belgisch reactionair katholicisme. Maurras en de Action Française binnen het Belgische Franstalige katholicisme, 1898-1926''. Regel 41: Eric Defoort was eerst leraar in Brussel, werd in 1968 bibliothecaris aan de [[Katholieke Universiteit Leuven Campus Kortrijk\|KULAK]], waar hij in 1972 de "Bibliotheek De Franse Nederlanden" oprichtte en uitbouwde. Hij werd in 1982 hoogleraar [[geschiedenis]] en hoofdbibliothecaris aan de [[Katholieke Universiteit Brussel]] (KUB - sinds 2013 onderdeel van de KU Leuven). Vanuit de [[Vlaamse Beweging]] en de Volksunie evolueerde hij begin jaren 1980 via de Doorbraak-operatie van [[Karel Van Miert]] naar de jonge [[Socialistische Partij Anders\|SP]].<ref>[http://archive.is/2013.06.28-000506/http://radio.klara.be/radio/10_ambassadeurs.php?gast_id=293 De Ambassadeurs: Eric Defoort]; [[Klara]]; 3 december 2010</ref> Begin jaren 1990 dook hij terug vaker op in Vlaamsgezinde kringen, niet het minst in de [[Vlaamse Volksbeweging]] en haar tijdschrift [[Doorbraak (tijdschrift)\|Doorbraak]] maar ook in de Volksunie. In 1996 werkte hij ook mee aan het Vlaams-progressieve project [[Sienjaal]] van [[Norbert De Batselier]] en [[Maurits Coppieters]]. Hij was de laatste ondervoorzitter van de [[Volksunie]] van 1998 tot 2001<ref>[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DST30082001_022 Interview: Eric Defoort over drie jaar aan de VU-top]; [[De Standaard]]; 30 augustus 2001</ref> en bereidde, samen met onder meer [[Geert Bourgeois]] en [[Bart De Wever]] in de [[Oranjehofgroep]] de latere [[Nieuw-Vlaamse Alliantie\|N-VA]] voor in de groep 'Vlaams-Nationaal' tegenover de [[Sociaal-Liberale Partij\|Toekomstgroep]] die later [[Sociaal-Liberale Partij\|Spirit]] zou worden. In 2003 legde hij al zijn partijpolitieke functies neer na een conflict met Geert Bourgeois<ref>[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DST01102003_026&s=1 Interview: Ex-ondervoorzitter Eric Defoort schetst ontluisterend beeld van N-VA]; De Standaard; 1 oktober 2003</ref> en [[Matthias Storme]] over een plaats in de Senaat. Andere argumenten die hij aanhaalde waren de aanvaring over de Palestijnse kwestie en het feit dat de partij de werkgeversorganisaties te veel achternaliep.<ref>[http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DST28012003_005 Ondervoorzitter Defoort stapt uit N-VA]; De Standaard; 28 januari 2003</ref>

Eric Defoort: verschil tussen versies