Drie-Hendriken-oorlog: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 19:
De geïsoleerde Hendrik van Navarra zette in 1585–1588 zijn handige politieke en militaire afweerstrijd van de jaren 1576–1585 voort, nam persoonlijk aan alle gevechten deel en won steeds meer aan aanzien en kende een toenemende populariteit. Wanneer Hendrik III in 1588 uit Parijs moest vluchten, ontbood hij de broers de Guise (de leiders van de Ligue), die hij verraad voorwierp, aan het koningshof naar Blois en liet ze door de koninklijke lijfwacht vermoorden. Deze moorden leidden tot een opstand van Parijs. De koning restte slechts een bondgenootschap met [[Hendrik IV van Frankrijk|Hendrik van Navarra]]. Tijdens hun belegering van Parijs werd Hendrik III op 1 augustus 1589 echter door de Dominicaan Jacques Clément vermoord.<ref>{{Aut|B.B. Diefendorf}}, ''Beneath the Cross. Catholics and Huguenots in Sixteenth-Century Paris'', New York - Oxford, 1991, p. 176.</ref>
 
Hendrik van Navarra werd nu als [[Hendrik IV van Frankrijk|Hendrik IV]] de nieuwe koning van Frankrijk, zonder echter door de meeste katholieken erkend te worden. In 1590 kwamen van de [[Nederland|Nederlanden]] uit opererende Spaanse troepen de in het nauw gedreven Ligue ter hulp, maar discrediteerden tegelijkertijd de Ligue. De te zwakke Hendrik IV moest eerst de belegering van [[Parijs]], dan die van [[Rouen]] afbreken. In 1593 stond Hendrik IV echter opnieuw voor Parijs; nu bekeerde hij zich tot het [[katholicisme]], waarop Parijs zich achter hem schaarde. In 1594 werd Hendrik IV gekroond. Meer en meer wist hij alle nochnog weerstand biedende katholieke edelen aan zijn kant te krijgen, en in 1598 sloten Frankrijk en Spanje een uitputtingsvrede, de [[vrede van Vervins]], waarin de vroegere regelingen van de [[vrede van Cateau-Cambrésis]] uit 1559 werd bevestigd.
 
== Edict van Nantes ==