Partido Nacional: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k {{Navigatie politieke partijen Chili}}
Jaartallen ontlinkt per WP:LINK met AWB
Regel 15:
| hoofdkantoor =
| richting = [[Centrum-rechts]]
| ideologie = [[Liberaal conservatisme]]<br>[[liberalisme]]<br>[[conservatief-liberalisme]]</br />
| kleuren = [[blauw (kleur)|Blauw]]
| website =
}}
De PN werd op [[28 december]] [[1857]] opgericht door de toenmalige president [[Manuel Montt]] en diens minister van Binnenlandse Zaken, [[Antonio Varas]]. Montt en Varas behoorden aanvankelijk tot de ''Partido Conservador'' (PCon), maar voerden een onafhankelijke koers. Montt was, anders dan de meeste conservatieven, bijvoorbeeld een voorstander van de inperking van de macht van [[Rooms-Katholieke Kerk]] en een versterking van de macht van de president. Na het aftreden van Montt in 1861 bleef de partij aan de macht, zij het nu als onderdeel van verschillende coalities. Rond [[1870]] werd de partij omgevormd tot een meer liberale partij en werd sindsdien vooral gesteund door rijke bankiers en leden van de stedelijke elite. In [[1891]] ging de partij op in de ''Partido Liberal'', maar al in [[1896]] kwam het tot een heroprichting. Tijdens de zgn. "parlementaire republiek" (1896-1925) werd nauw samengewerkt met de liberalen en conservatieven. In [[1933]] ging de partij op in '''[[Partido Liberal|Partido Liberal Unido]]'''.
 
De PN leverde drie presidenten:
Regel 31:
===Verkiezingsuitslagen===
{|class="wikitable" border="1" cellpadding="5" cellspacing="0" align="center"
!'''Jaar''' !! '''Aantal afgevaardigden'''<br>(totaal aantal zetels tussen haakjes)</br /> !! '''Aantal senatoren'''<br>(totaal aantal zetels tussen haakjes)</br />
|-
| 1864 || 18 (72) || ''Van 1864 t/m 1912 geen zetelaantallen beschikbaar''
Regel 91:
| website =
}}
Op [[11 mei]] [[1966]] fuseerden drie (centrum-)rechtse partijen, de ''Partido Conservador'', de ''Partido Liberal'' en de ''Acción Nacional'' tot '''Partido Nacional'''. De voornaamste reden tot deze fusie was de achteruitgang van de electorale successen van [[rechts (politiek)|rechts]] door de opkomst van de linkse socialistische partij en de op het politieke midden gerichte christendemocratische partij. [[Víctor García Garzena]] werd gekozen tot eerste voorzitter van de partij. Hij was een compromiskandidaat omdat hij voorheen geen lid was geweest van één van de drie fusiepartijen.
 
De partij voerde felle oppositie tegen zowel de regering van de christendemocratische president [[Eduardo Frei Montalva]] (1964-1970) als de linkse [[Volksfront]]-regering van president [[Salvador Allende]] (1970-1973).
 
In [[1970]] steunde de partij de kandidatuur van [[Jorge Alessandri]] voor het presidentschap. Alessandri was van [[1958]] tot [[1964]] al eerder president geweest met steun van de burgerlijke partijen. Hij verloor nipt van Salvador Allende. Tijdens de regering van Allende verzette men zich met kracht tegen de vele hervormingen. Er werd nauw samengewerkt met de ''[[Christendemocratische Partij van Chili|Partido Demócrata Cristiano]]'' (Christendemocratische Partij), hetgeen mogelijk was geworden omdat een deel van de linkervleugel zich van deze partij had afgescheiden en samenwerkte met de Volksfront-regering.
 
De PN steunde de militaire [[staatsgreep]] van generaal [[Augusto Pinochet]] op [[11 september]] [[1973]]. De partij hief zichzelf op [[21 september]] van dat jaar vrijwillig op. Veel oud-leden van de partij schaarden zich achter de militaire [[junta]].
 
In [[maart]] [[1983]] werd een burgerlijk actiecomité opgericht met als doel te komen tot de oprichting van verenigde partij voor rechtse krachten. Deze plannen werden echter gedwarsboomd door de heroprichting van de ''Partido Nacional'' in [[oktober]] [[1983]] door mensen als Carmen Sáenz, Silvia Alessandri en Alicia Ruiz-Tagle de Ochagavía. De gedachte om, net als voor [[1973]], alle rechtse krachten in één partij te verenigen mislukte echter, omdat een groot deel van de vroegere aanhang zich aansloot bij de ''[[Movimiento de Unión Nacional]]'' (Verenigde Nationale Beweging), die veel verder ging in haar steun aan de militaire dictatuur dan de heropgerichte PN. In [[1987]] hing de ''Movimiento'' op in de ''[[Nationale Hernieuwing|Renovación Nacional]]'' (Nationale Hernieuwing). In dezelfde periode ontstond ook nog de ''[[Onafhankelijke Democratische Unie|Unión Demócrata Independiente]]'' (Onafhankelijke Democratische Unie). Deze partijen bleken geduchte concurrenten.
 
Bij de democratische verkiezingen van [[1993]] boekte de PN zo'n slecht resultaat, dat men op [[18 augustus]] [[1994]] overging tot de ontbinding van de partij.
 
===Presidentskandidaten===
*N.B.: Niet al deze kandidaten waren lid van de PN, maar werden wel officieel door haar gesteund.
*[[1993]]1970: [[ArturoJorge Alessandri Besa]] (verloren)
<br>
*[[1970]]1989: [[JorgeFrancisco Javier Errázuriz Talavera|Francisco Javier AlessandriErrázuriz]] (verloren)
*[[1989]]1993: [[Francisco Javier Errázuriz Talavera|FranciscoArturo JavierAlessandri ErrázurizBesa]] (verloren)
*[[1993]]: [[Arturo Alessandri Besa]] (verloren)
 
===Verkiezingsresultaten===
Regel 144 ⟶ 143:
 
{{Navigatie politieke partijen Chili}}
 
[[Categorie:Conservatieve partij]]
[[Categorie:Liberale partij]]