Plinius de Jongere: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 8:
Van Plinius is een ''dankrede'' (''Panegyricus'') bewaard gebleven, gericht tot keizer Trajanus, als dank voor het verlenen van het consulaat. Naar de mode van zijn tijd, is het werk geschreven in een gezwollen stijl, vol gevlei, eigen aan het genre. Plinius zet de regering van Trajanus af tegen die van [[Titus Flavius Domitianus|Domitianus]].
Zijn beroemdheid als schrijver dankt Plinius de Jongere echter vooral aan zijn verzameling [[Epistulae (Plinius)|''brieven'']]. In 103 na Chr. publiceerde Plinius drie delen van deze correspondentie, en later de overige boeken. De eerste negen boeken bevatten de correspondentie met zijn brede kring van kennissen en relaties; het tiende boek bevat zijn correspondentie met keizer Trajanus. Deze brieven geven bijzonder waardevolle inlichtingen over eigentijdse gebeurtenissen en over het gezelschapsleven in die dagen. In de twee meest vermaarde brieven beschrijft hij aan de geschiedschrijver [[Publius Cornelius Tacitus|Tacitus]] de uitbarsting van de [[Vesuvius (vulkaan)|Vesuvius]] in 79 na Chr., die hij als zeventienjarige heeft meegemaakt, en waarbij zijn oom Plinius de Oudere het leven verloor<ref>De Latijnse tekst en een Nederlandse vertaling zijn te vinden op [[s:nl:Brief van Plinius aan Tacitus|Wikisource]]. Tacitus heeft deze informatie gebruikt in zijn [[Historiae]], maar dat deel van zijn werk is verloren gegaan.</ref>.
Plinius treedt ons uit zijn brieven tegemoet als een ontwikkeld en humaan persoon, die ondanks enige oppervlakkigheid en ijdelheid, een sympathieke figuur blijft, en die zich uitstekend thuis voelt in zijn tijd. Daardoor toont hij ons de keerzijde van het sombere en pessimistische tijdsbeeld geschetst door zijn tijdgenoot [[Juvenalis]].
| |||