Sjoukje Dijkstra: verschil tussen versies

| portaal =

}}

 

Toen Sjoukje negen jaar was, ging ze met de tienjarige [[Joan Haanappel]] en [[Annie Verlee]] met een vrachtvliegtuig zes weken naar Londen om te trainen bij [[Arnold Gerschwiler]] uit Zwitserland.

 

 

Het bekendst werd Dijkstra door haar successen bij de [[Olympische Winterspelen]]. Zij maakte haar debuut als 14-jarige bij de [[Olympische Winterspelen 1956|Winterspelen van 1956]] in [[Cortina d'Ampezzo]]. In [[1960]] won zij in [[Squaw Valley (Placer County)|Squaw Valley]] de zilveren medaille, en vier jaar later won zij in [[Innsbruck]] het goud. Daarmee is zij de eerste Nederlander die een gouden medaille won bij de Winterspelen, ter ere waarvan zij werd benoemd tot Ridder in de [[Orde van Oranje-Nassau]]. Ook werd zij benoemd tot erelid van de [[Koninklijke Nederlandsche Schaatsenrijders Bond|KNSB]]. Dijkstra bleef lang de enige Nederlandse sporter die op de Winterspelen een gouden medaille wist te winnen op een ander onderdeel dan het langebaanschaatsen, totdat bij de Olympische Spelen in [[Vancouver]] in [[2010]] [[Nicolien Sauerbreij]] een gouden medaille won op het onderdeel [[snowboarden]] (parallelreuzenslalom).

Dijkstra kreeg haar talent van huis mee: [[Lou Dijkstra|haar vader]] had als hardrijder op de schaats al aan de Spelen van [[1936]] meegedaan. Tijdens haar carrière moest zij het aanvankelijk afleggen tegen landgenote [[Joan Haanappel]], maar uiteindelijk bleek zij een klasse apart. Zij werd zes keer gekozen tot [[Sportvrouw van het jaar (Nederland)|Sportvrouw van het jaar]] en bij de eeuwwisseling werd zij uitgeroepen tot Nederlands beste kunstrijdster van de 20e eeuw.

 

 

Op [[9 december]] [[2005]] kreeg Dijkstra uit handen van de voorzitter van [[NOC*NSF]] [[Erica Terpstra]] in de [[Oval Lingotto]] te [[Turijn (stad)|Turijn]] samen met judoka [[Anton Geesink]], roeier [[Nico Rienks]] en schaatser [[Ard Schenk]] de eerste [[Fanny Blankers-Koen Trofee]] uitgereikt.